Akt z draperią

Specyficzny język artystyczny Henryka Burzca został ukształtowany w zakopiańskiej Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego, gdzie naukę rozpoczął w 1936 roku, a którą ukończył w 1939 roku. Dyrektorem szkoły był wówczas Marian Wimmer (1897-1970) - architekt, współpracownik Karola Stryjeńskiego, twórca amatorskich filmów z Zakopanego; to on w 1939 roku zatrudnił Antoniego Kenara, aby poprowadził w szkole pracownię rzeźby, zapoczątkowując tym samym nowy rozdział w dziejach szkoły. W Zakopanem Burzec zaprzyjaźnił się m.in. z innym, wybitnym rzeźbiarzem, wychowankiem Szkoły Zakopiańskiej - Antonim Bieszczadem.
Polski rzeźbiarz. Naukę rozpoczął w szkole stolarskiej w Brześciu nad Bugiem. W 1936 wyjechał do Zakopanego by uczyć się w Szkole Przemysłu Drzewnego, którą ukończył w 1939 roku. Po wojnie podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni rzeźby Xawerego Dunikowskiego. Podczas studiów współpracował z Dunikowskim przy głowach wawelskich i przy Pomniku Powstańców Śląskich na Górze Św. Anny. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w Rydułtowych koło Rybnika. W 1954 roku zamieszkał w Zakopanem. Przez rok pracował w liceum plastycznym. W latach 1987-2005 prowadził w swoim domu (dawna pracownia Teodora Axentowicza) autorską galerię, gdzie zgromadził kilkadziesiąt swoich prac. Brał udział w wystawach indywidualnych: BWA Zakopane (1963), ZDK Mielec (1967), BWA Zakopane (1976), TPPR Zakopane (1977), BWA Mielec (1977), BWA Rzeszów (1977), BWA Białystok (1979), Zachęta Warszawa (1980), Ośrodek Propagandy Sztuki Łódź (1980), PSP Zakopane (1984), Stołeczny Klub Garnizonowy nr 2 Warszawa (1984), Galeria "Dawna Synagoga", Nowy Sącz (1985), Sale Zamku Kazimierzowskiego, Sandomierz (1998).