Krowy

Prezentowana praca pochodzi z późnego okresu twórczości Henryka Gotliba. Farba została położona prosto z tuby, by uzyskać pełniej jej siłę. Artysta nie próbował ukrywać pracy pędzla. Ludzkie postacie to raczej zapisane za pomocą koloru znaki niż fizyczna obecność.
W czerwcu 1939 roku malarz wyprawił się na trzy miesiące do Anglii, z której miał odbić z powrotem do Polski 15 września. Nie wrócił już jednak i resztę życia spędził na Wyspach Brytyjskich, stając się cenionym artystą "born Polish". Miarą sukcesu jest obecność jego prac w Tate Gallery, Courtauld Gallery i wielu innych publicznych i prywatnych kolekcjach. Niezależnie od "narodowości" jego twórczości ów czas, począwszy co najmniej od lat 50., można nazwać "dojrzałością". Tak przynajmniej wynika z niezwykle interesujących zapisków, które malarz prowadził (warto wspomnieć, że przed wojną był cenionym krytykiem, publikującym między innymi w "Wiadomościach Literackich" i organie kolorystów - "Głosie Plastyków"). Sformułowania zawarte w notatkach oraz publikowanych wypowiedziach wskazują, że artysta oceniał wówczas swoją twórczość jako wyzwoloną, czy ściślej mówiąc: ciągle wyzwalającą się od "ładności" i zbytniej "malowniczości". Ulubionymi modelami są w tym czasie ludzie i zwierzęta przy pracy. Ów zwrot od "ładności" kieruje go w stronę tego, czemu brak szyku i wdzięku. Charakterystyczne pod tym względem są uwagi zawarte w liście z 5 czerwca 1966 roku, w którym artysta pisał do swojego przyjaciela Johna Nowella: "(…) te portugalskie dziewczyny [rysowane przez artystę] nie mają ani stylu, ani 'szyku', ani nawet wdzięku. Są one zwykłymi dziewczynami, jakie można widzieć na całym świecie, rzeczywiście pracującymi dziewczynami. I to mnie właśnie pociąga" ([cyt. za:] Henryk Gotlib, 1890-1966, Katalog wystawy malarstwa i rysunku, Warszawa 1980, s. 17). Ów pociąg do zwykłości nie zawiódł jednak malarza ku kojarzonemu z ekspresjonizmem rozmiłowaniu w brzydocie.
Ważnym zagadnieniem późnej twórczości artysty był kolor - prosty i niewpadający w półtony. Gotlib kładł w tym czasie farbę bezpośrednio z tuby, nie mieszając jej uprzednio na palecie. Kolor miał charakter "fantasmagoryjny" - nie opisywał rzeczywistości, a malarz podkreślał pewność w doborze barw, wynikającą ze swoistego wtajemniczenia, którego dopracował się pod koniec życia. Świadectwem owej charakterystycznej pewności może być lakoniczne stwierdzenie pochodzące z jednego z późnych listów: "(…) wiem, jaki ma tu być kolor" (list do Johna Nowella z 6 czerwca 1962 roku, [za:] op. cit., s. 16).

Malarz, grafik, publicysta i krytyk artystyczny, autor książki 'Wędrówki malarza'. Należał do ugrupowań artystycznych - Formiści, Zwornik, Cercle des Artistes Polonais oraz London Group. W latach 1908-10 studiował w krakowskiej ASP w pracowni W. Weissa. Studia kontynuował w Monachium. Przebywał później w Paryżu, gdzie uczestniczył w tamtejszych salonach. Po I wojnie światowej, którą przeżył w kraju, związał się z formistami, z którymi wystawiał w latach 1920 - 22. W 1922 rokuponownie opuścił kraj wyjeżdżając do Włoch i Anglii. W 1939 r. osiadł na stałe w Anglii. W początkach swej twórczości eksperymentował, poszukiwał nowych rozwiązań; z czasem kolor stał się dla niego głównym elementem budującym obraz, który uważał za właściwie skonstruowany wówczas, kiedy kolory zostały połączone i przeciwstawione w ten sposób, aby uzyskać efekt najbliższy pierwotnemu odczuciu artysty wobec natury. Malował martwe natury, pejzaże, akty i portrety.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.