Pejzaż prowansalski

Z początkiem lat 20. Henryk Hayden musiał wynaleźć siebie na nowo jako artysta. Od 1916 należał do najważniejszych reprezentantów dojrzałego kubizmu syntetycznego i związał się z galerią Léonce’a Rosenberga, co przyniosło mu stabilizację finansową i uznanie. Rosenberg w drugiej dekadzie XX stulecia stał się najważniejszym promotorem tego awangardowego kierunku, a do artystów, których prace sprzedawał, należeli Pablo Picasso, Georges Braque czy Fernand Léger. Rygor kubistycznego obrazowania okazał się jednak dla Haydena ślepą uliczką. Z perspektywy 1962 tak wspominał swoją artystyczną przemianę: "Porzuciłem kubizm, bowiem wydało mi się, że wyczerpałem wszystkie jego możliwości i że jestem skazany na dreptanie w miejscu i powtarzanie się. (...) zorientowałem się, robiąc szkice z natury, że zatraciłem wszelką wrażliwość oka" (wywiad z artystą cyt. za: Christophe Zagrodzki, Henri Hayden, kat. wyst., Biblioteka Polska w Paryżu, 2013, s. 31). Jednym z artystów, którego twórczość znacząco wpłynęła na artystyczną scenę początku wieku, był Paul Cézanne. Jego malarstwo bardzo często interpretuje się właśnie jako wstęp do kubizmu i powołuje się przy tym na słowa artysty, w myśl których naturę należy postrzegać poprzez kulę, walec i stożek. Z drugiej strony jego twórczość posłużyła za wzór dla nowych klasycyzujących zjawisk w sztuce tamtego czasu. W niej wyrażało się to, co dostrzegali i progresywni, i bardziej zachowawczy twórcy: wołanie o nową dyscyplinę widzenia i konstrukcyjną harmonię obrazu, odrzucającą prymat mimetycznego naśladowania natury.

Studiował w Warszawie w SSP i na Politechnice oraz w paryskiej Academie "La Palette". Wystawiał w Paryżu na Salonach: Niezależnych, Tuileries i Majowym. Dużo czasu spędzał na południu Francji. Miał indywidualne wystawy w renomowanych galeriach Paryża i Londynu. W latach 1922-53 malował realistyczne pejzaże i portrety. Pod koniec życia nawiązał do swych kubistycznych doświadczeń z młodości, tworząc obrazy z pogranicza sztuki figuralnej i abstrakcyjnej.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.