KOBIETA Z MARMURU

Henryk Kozakiewicz studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni malarstwa profesora Tomorowicza. Dyplom uzyskał w 1961 roku. Był malarzem i grafikiem. Wypracował rozpoznawalny styl będący osobistą interpretacją surrealizmu, zawsze zabarwiony szczególnym smutkiem i niepokojem oraz reminiscencjami traumatycznego czasu wojny. Przykładem mogą być obrazy o przejmujących tytułach: Ginące miasto, Odcięta ręka, Żywe kamienie, Trzy krzyże. Także i tutaj prezentowany obraz zawiera w sobie napięcie i dramat. Bezgłowy tors kobiety okryty jest rubinową materią. W bezczasowej przestrzeni zbudowanej chłodnymi barwami unosi się w powietrzu ciężka sina, kamienna płyta, zza której wyziera czarna otchłań.