Głowa dziewczynki w kapturku, ok. 1910 r.

Prezentowana "Głowy dziewczynki w kapturku" jest jedną z najsłynniejszych i najbardziej rozpoznawalnych rzeźb artysty. Chociaż jej model pochodzi z wczesnego okresu twórczości Kuny, zwiastuje w pełni charakterystyczną dla artysty stylistykę, która sprawiła, że rzeźbiarz stał się jedną z najważniejszych postaci ugrupowania "Rytm". Gipsowy model "Głowy" powstał około 1910 roku (znajduje się dziś w kolekcji Muzeum Rzeźby w warszawskiej Królikarni). Marmurowa replika z 1913 roku przechowywana jest w Galeria Internazionale d`Arte Moderna w Wenecji, do której została zakupiona po XII Biennale z 1920 roku. Powstałe na podstawie gipsu odlewy były wielokrotnie prezentowane na wystawach, m.in. na ekspozycjach TOSPO w 1935 (Berlin, Monachium, Frankfurt, Dusseldorf, Kolonia, Królewiec), w warszawskim Muzeum Narodowym w 1973 i 2001 roku, w Muzeum Alfonsa Karnego w Białymstoku w 2010. Jeden z odlewów posiadających, tak jak prezentowany przez nas obiekt, charakterystyczny drewniany cokół zdobił transatlantyk "Batory".
Henryk Kuna był jedną z najbarwniejszych postaci artystycznego świata międzywojnia. Syn rabina, uczeń jesziwy (czyli szkoły rabinackiej) w Ciechanowie, języka polskiego uczył się dopiero jako nastolatek. Około 1900 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie rozpoczął naukę w pracowni Piusa Walońskiego. Później, dzięki pomocy Bolesława Biegasa, wyjechał na studia do Krakowa. W latach 1902-04 studiował u Konstantego Laszczki, dwukrotnie wyjeżdżał tez do Paryża (w 1910 roku pracował jako robotnik u kamieniarza). Tworzył w tym okresie prace w duchu Młodej Polski, nawiązujące stylistycznie do rzeźb Auguste`a Rodina i impresjonizmu, a później: Aristide Maillola. Kuna debiutował w 1904 roku w warszawskiej Zachęcie. W Warszawie wystawiał także w salonie Garlińskiego, w Instytucie Propagandy Sztuki. W 1912 roku na stałe osiadł w Warszawie. Od 1921 roku należał do stowarzyszenia Rytm i był jednym z głównych reprezentantów tego ugrupowania. Wraz z Rytmem wystawiał w kraju w latach 1922-32 oraz na zagranicznych pokazach sztuki polskiej. W 1931 roku wygrał głośny konkurs na pomnik Adama Mickiewicza dla Wilna. Dwa lata później artysta przedstawił drewniany model rzeźby ukazującej wieszcza na postumencie w formie słupu - Światowida. Niestety, ze względu na rozpętaną przez wileński tygodnik "Słowo" nagonkę, odstąpiono od realizacji tego, niewątpliwie jednego z najciekawszych w okresie międzywojnia, pomnika. W 1936 roku Kuna objął katedrę rzeźby na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Jednocześnie pracował w Warszawie - jego pracownia mieściła się przy ul. Czackiego.