Głowa mężczyzny

Początkowo mieszkał w Grójcu i Ciechanowie, kształcąc się na rabina. Od około 1900 roku rozpoczął naukę rze¼by w Warszawie w pracowni Piusa Welońskiego, kontynuując następnie studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Konstantego Laszczki. W 1903 i 1910 roku odwiedzał Paryż, kształcąc się w dziedzinie obróbki kamienia i marmuru. W 1921 roku w Warszawie był członkiem - założycielem i jednym z najbardziej aktywnych uczestników wystąpień ugrupowania Rytm. Od 1936 roku prowadził katedrę rze¼by na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie. We wczesnej twórczości Kuna inspirował się sztuką Auguste Rodina - studiował bowiem u zafascynowanego francuskim rze¼biarzem Konstantego Laszczki, a podczas pobytu w Paryżu zetknął się bezpośrednio z dziełami tego artysty. W pó¼niejszej twórczości, po kolejnym pobycie w Paryżu, widoczne są wpływy rze¼by Aristide Maillola i innych artystów spod znaku tzw. nowego klasycyzmu. W okresie dwudziestolecia międzywojennego Kuna wypracował swój indywidualny styl - rze¼bione wówczas posągi cechował łagodny, "opływowy" kontur oraz pewnego rodzaju dekoratywność przejawiająca się w rytmizacji formy. Do najbardziej znanych i cieszących się powszechnym uznaniem dzieł należały figury kobiece, komponowane z przeznaczeniem do funkcjonowania w plenerze lub w otoczeniu architektury. W latach trzydziestych artysta pracował przede wszystkim nad pomnikiem Adama Mickiewicza w Wilnie, do realizacji którego zdobył prawo, wygrywając konkurs na projekt tego monumentu w 1931 roku.