Madonna z Dzieciątkiem, 1911 r.

Prezentowana płaskorzeźba jest przykładem transpozycji uproszczonych, "prymitywizujących" wzorców wczesnorenesansowych i połączenia ich z zasadami sztuki secesyjnej i modernistycznej. Zespolenie tych wątków dało niezwykły artystyczny efekt zrytmizowanego "roztańczenia" uniesionych dłoni Madonny i spokoju sugerującego matczyną łagodność.
Henryk Kuncek to bardzo rzadko pojawiający się na aukcjach krakowski artysta doby Młodej Polski. Tworzył on rzeźby modernistyczne, popiersia i figury sakralne, zajmował się również medalierstwem. Ilustrował książki i czasopisma, szczególnie często były to rysunki karykaturalne o charakterze satyrycznym. Był autorem utworów literackich oraz felietonów i felietonów dotyczących sztuki. Urodził się w 1871 w Samborze, a zmarł w 1928 w Bronowicach koło Krakowa. Z wykształcenia był lekarzem. Jego największą pasją była sztuka, od 1900 uczęszczał na lekcje malarstwa do prywatnej szkoły Stanisława Batowskiego-Kaczora. Od 1903 ilustrował Liberum Veto, czasopismo satyryczne redagowane przez polityków Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego. W 1905 wyjechał na krótko do Paryża, aby w Akademii Colarossiego poznać tajniki rzeźbiarstwa. Jesienią 1905 rozpoczął studia na krakowskiej ASP w pracowni Konstantego Laszczki, od 1911 był asystentem profesora i prowadził kurs rysunku wieczorowego. Współpracował z Janem Szczepkowskim i Ludwikiem Pugetem, z którymi m.in. wykonywał kukiełki dla kabaretu Zielony Balonik. W 1918 na krótko zamieszkał w Warszawie, był w tym czasie wykładowcą anatomii artystycznej w Szkole Sztuk Pięknych. W 1919 powrócił do Krakowa, od 1921 prowadził wykłady z rysunku wieczorowego na ASP.