Koń z pałacowej stadniny, około 1860 r.

Prezentowana praca to prosty w przekazie obraz, na który składają się końskie ciało, ściana, pozwalająca dobrze je obejrzeć, oraz stajenny. Przywołuje ona na myśl choćby malarstwo Brytyjczyka George’a Stubbsa. Kompozycje tego typu powstawały z dwóch przede wszystkim powodów. Pierwszy, naturalny, to chęć uwiecznienia konkretnego zwierzęcia. Ponieważ konie budziły i budzą uczucia podobne do tych, jakie można żywić dla ludzi, nie dziwi istnienie stosownego gatunku portretowego. Tym właśnie można tłumaczyć fakt, że relatywnie małą rolę odgrywa tu człowiek. Po drugie, zdarzało się, że takie prace powstawały w związku z chęcią sprzedania zwierzęcia. Henryk Pillati to ważna postać warszawskiego pejzażu kulturalnego XIX wieku. Pochodził ze spolonizowanej węgierskiej rodziny, której członkowie często zostawali artystami (bratem Henryka był Ksawery). Twórca odbył trzyletnie studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Tutaj zawiązała się jego przyjaźń z Wojciechem Gersonem, Franciszkiem Kostrzewskim, Marcinem Olszyńskim i innymi, należącymi do grupy tzw. "cyganerii" malarskiej. Studia Pillati uzupełnił w Paryżu podczas ponad rocznego pobytu w École des Beaux-Arts (sfinansował je znany miłośnik sztuki Stefan Ciecierski). Gdy wracał, spędził kilka miesięcy na studiowaniu i kopiowaniu dawnych mistrzów. Pillati tworzył przede wszystkim sceny rodzajowe. Mistrzowsko podpatrywał codzienne życie, a w jego pracach często przejawiało się duże poczucie humoru. Zajmował się również malarstwem historycznym i batalistycznym.

W 1845 roku wstąpił do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, ale z powodu śmierci rodziców i konieczności podjęcia pracy zarobkowej przerwał naukę w 1848 roku. Malował wtedy m. in. dekoracje o tematyce rodzajowo - warszawskiej do kabin pasażerskich na statkach pływjących po Wiśle oraz wykonywał ilustracje do książek J. I. Kraszewskiego. Przerwane studia kontynuował w Paryżu (1853 - 54), gdzie studiował w Ecole des Beaux - Arts. Odbył także podróż artystyczną do Włoch. Powrócił na stałe do Warszawy w 1858 roku. Wystawiał w Warszawie - w Salonie Krywulta i w Zachęcie, a także we Lwowie i Krakowie; indywidualana wystawa prac artysty odbyła się w 1889 roku w warszawskim Salonie Artystycznym. Był bardzo zdolnym malarzem scen rodzajowych, ale jego ulubiona tematyką były sceny historyczne - bitwy, ważne wydarzenia z historii polski, często odnoszące się do dziejów Polski w XVI i XVII w., m.in. wojen ze Szwedami, zwycięstw Jan III Sobieskiego.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.