STAŃCZYK, według Jana Matejki, 1886

Grafik polski pochodzenia żydowskiego. Uczył się w warszawskim zakładzie Maksymiliana Fajansa. W latach 1857-63 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w roku 1862 otrzymał stypendium - wyjechał do Drezdna, a następnie Monachium, gdzie udzielał lekcji rysunku m.in. Janowi Rosenowi. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu. Miał w Monachium własne atelier. Mieszkał w Wiedniu (1866-73) po czym powrócił do Warszawy. Za miedzioryt reprodukujący Kazanie Skargi otrzymał nagrodę petersburskiej akademii i otrzymał tytuł akademika (1876). W roku 1878 za kolejny miedzioryt według Jana Matejki - Unię lubelską - otrzymał złoty medal na Wystawie Światowej w Paryżu i order Legii Honorowej. W latach 1880-83 mieszkał w Paryżu i przeniósł się przed śmiercią do Berlina. Poza mistrzowskim odtwarzaniem w technice miedziorytu malarzy polskich i europejskich - malował także olejne portrety (np. Turgieniewa) i pejzaże.