Kompozycja przestrzenna, 1961 r.

"Sztuka abstrakcyjna jest najbardziej jednolitym, całościowym i organicznym widzeniem kształtów i kolorów. Ma ona na celu najwyższe wyczulenie naszego oka, osiągnięcie 'absolutnego słuchu' wrażliwości kolorystycznej, matematycznej precyzji w wyczuwaniu formy i proporcji". Henryk Stażewski

"Kompozycja przestrzenna" Stażewskiego pochodzi z okresu twórczości artysty, w którym ewidentny jest jej konstruktywistyczny rodowód. W sztuce tej prym wiedzie stosowanie dyscypliny formalnej ograniczonej do prostych elementów geometrycznych. Stażewski mawiał, że geometra jest tym, co łączy artystów wszystkich epok od początków sztuki, jest formą porządkowania chaosu codzienności, która stanowi uniwersalny język wspólny wszystkim ludziom.
Rzeźba ta jest rozwinięciem motywów podjętych przez artystę w cyklach białych i czarno-szarych reliefów. Wyrugowanie koloru i operowanie wyłącznie barwami monochromatycznymi i achromatycznymi pozwoliły artyście na podjęcie eksperymentów związanych z badaniem relacji form w przestrzeni i ich wzajemnego napięcia. W reliefach i rzeźbach z tego okresu Stażewski wzbogacał i komplikował samą kompozycję, multiplikował kształty. Brak koloru miał celowo pozwolić widzowi na swobodny ogląd kombinatorycznych możliwości istnienia poszczególnych form w przestrzeni.
W prezentowanym obiekcie artysta zdecydował się sięgnąć po materiały mniej konwencjonalne. Przezroczysta pleksiglas, do której przymocowane są drewniane klocki, pozwala na wyeksponowanie białych struktur, jednocześnie dając wrażenie ich zawieszenia w przestrzeni, pewnej dysharmonii. Redukując wszystkie silne bodźce do minimum, stworzył widzom warunki do czystego oglądu form, które według założeń artysty nie były abstrakcyjne, a stanowiły syntezę i przedstawienia otaczającego świata, również w jego efemerycznych aspektach.

Henryk Stażewski to legenda sztuki awangardowej w Polsce. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-20. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem "Formiści" (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923 roku. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich zajmował się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie - były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzynarodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: "Blok" (1924-26), "Praesens" (1926-30), "Cercle et Carré" (1929-31), "Abstraction-Création" (1931-39), "a.r." (1932-39). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-39). W 1930 roku był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956 roku, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak kolaże, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac).

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.