Relief nr 30, 1976 r.

"Henryk Stażewski nawiązał bardzo szczególny dialog z rzeczywistością nierealistyczną, niemimetyczną, nieperspektywiczną. Maluje białe obrazy z siatką czarnych linii. Niekiedy są to gęste układy równoległych linii, lekko przesuniętych względem siebie lub trąconych, jakby były strunami. Czasem jedna linia przecina powierzchnię, tworząc trudne do zdefiniowania układy geometryczne, czasem linie umykają ukosem na brzegi obrazu. W obrazach tych Stażewski podejmuje wielki mit współczesnej kultury, pasjonujący wielu artystów - poszukiwanie porządku w chaosie. Inspiracją były nieuporządkowane, przedwiosenne krajobrazy. Problem porządku i przypadku podejmował François Morellet, zajmował się nim Ryszard Winiarski, także Kenneth Martin, Herman de Vries. Winiarski i Martin swoje poszukiwania opierali na metodycznych działaniach - na przykład rzut kostką, przypadkowy wybór liczb, Herman de Vries rozsypywał zapałki. Choć czasem efekt Martina i Stażewskiego jest podobny, kiedy wiązki linii zagęszczają się lub swobodnie rozsypują - Stażewski nie powierzał artystycznych wyborów działaniom spoza artystycznego pola. Raczej odczytywał cienie..."
Janina Ładnowska, Sztuka wolnego ładu, [w:] Henryk Stażewski 1899-1988. W setną rocznicę urodzin, [red.] Janina Ładnowska, Zenobia Karnicka, Jadwiga Janik, Łódź 1994, s. 25


Henryk Stażewski to legenda sztuki awangardowej w Polsce. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-20. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem "Formiści" (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923 roku. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich zajmował się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie - były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzynarodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: "Blok" (1924-26), "Praesens" (1926-30), "Cercle et Carré" (1929-31), "Abstraction-Création" (1931-39), "a.r." (1932-39). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-39). W 1930 roku był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956 roku, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak kolaże, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.