Relief Nr 32, 1971 r.

Relief Nr 31 z 1971 roku pochodzi z okresu twórczości, w którym Henryk Stażewski prowadził badania nad zmatematyzowaniem praw rządzących barwami spektrum. W prezentowanej kompozycji obserwujemy dziewięć różnobarwnych reliefowych kwadratów, które artysta umieścił na niewiele większych polach barwnych. Te znowu umieszczone zostały na jednobarwnym, szaroniebieskim tle. Kolory, których użył Stażewski, to odcienie błękitu, zieleni, pomarańczowego i różowego. Jednakże "ojciec awangardy" nie umieszcza ich kolejno, tak jak w poprzednich swoich pracach. "Relief Nr 31" to już kolejny etap, w którym Stażewski próbuje rozwiązać nowe problemy: wiązanie kolorów w harmonie lub kontrasty. Jasnoniebieskie pole, które stanowi tło całej kompozycji, jest tylko o ton jaśniejsze od pola barwnego w lewym dolnym rogu. Sąsiadujące pole barwne, podobnie jak skrajne pole po przekątnej, są o jeden ton ciemniejsze. Widz może odnaleźć kolejne gradacje, jednocześnie obserwując harmoniczne i kontrastowe zestawienia.
Zdaniem Bożeny Kowalskiej, w twórczości tego jednego z najważniejszych artystów XX wieku w Polsce, dekada lat 70. należała do najbardziej zróżnicowanej. Była to wypadkowa wszystkich dotychczasowych, często ascetycznie zawężonych poszukiwań twórczych Stażewskiego. Kompozycje z tego czasu składają się z reliefowych kwadratów osadzonych na płaszczyźnie, takich jak "Relief Nr 31". Niekiedy przez jednolite tło Stażewski przeprowadzał jeden szeroki pas skontrastowanej barwy, czy też wiązkę barw przebiegającą tęczowo przez jedno pole. Stażewski dużo eksperymentował i spod jego ręki wychodziły również prace oparte na koncentrycznych kwadratach w różnych tonacjach błękitu, takie jak ta, którą prezentujemy na kolejnych stronach naszego katalogu.
Poglądy Henryka Stażewskiego na sztukę, jej cele, formy ekspresji i zadania wywodziły się z idei artystycznych awangardy lat 20. i 30. XX wieku. Rok 1971, w którym powstało prezentowane dzieło, był momentem swoistego powrotu do korzeni. Stażewski był jednym z głównych uczestników wystawy w Muzeum Sztuki w Łodzi: "Grupa 'a.r.' - 40-lecie Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej". Przed wojną artysta współtworzył teoretyczne podstawy sztuki awangardowej, która wpłynęła na prawie całą sztukę wieku XX. Po II wojnie światowej, artysta pozostał wierny swoim ideałom. Sam artysta utrzymywał, że został wierny programowi "Bloku" w sposób, w jaki go rozumiał Strzemiński. Jak głosił manifest zawarty w katalogu I Wystawy Nowej Sztuki w Wilnie z 1923 roku, celem awangardy jest: 1) oczyszczenie plastyki z obecnych jej zadań "literackich, historycznych, mistycznych, pseudoklasycznych, muzycznych, anatomicznych", 2) odrzucenie subiektywizmu i indywidualizmu w sensie wyrażania osobistych doznań i wzruszeń na rzecz "bezwzględnego obiektywizmu formy", osiąganego na drodze dyscypliny, ekonomii i mechanizacji procesu twórczego, 3) odrzucenie pojęcia estetyki tradycyjnej na rzecz nieustannej odkrywczości form, upraszczania środków i doskonałości techniki. Poglądy tożsame z twórczością Władysława Strzemińskiego i Pieta Mondriana były fundamentem całej twórczości Henryka Stażewskiego, choć rozwijała się ona zgodnie z duchem czasu.
Stosunek do sztuki jako zjawiska i procesu współzależnie sprzęgniętego z epoką, przemianami gospodarczymi, społecznymi, odkryciami naukowymi, rozwojem technologicznym i kulturowym, miał dla Stażewskiego charakter racjonalny i opierał się na empiryzmie. Jak czytamy w jednym z jego rękopisów, zamieszczonych następnie w katalogu jego wystawy w Zachęcie w 1978 roku: "Sztuka abstrakcyjna (…) jest sumą wrażeń i obserwacji, jest wyczuciem klimatu współczesności, wyrazem dynamizmu dzisiejszego życia, lirycznym obrazem epoki, w której odbywają się przewroty powodowane wielkimi ruchami społecznymi, wynalazkami i odkryciami, epoki rozbicia stosu atomowego itp. Wszystko to powoduje gruntowne zmiany w charakterze naszego życia i musi znaleźć oddźwięk w sztuce i stworzyć nowe środki wyrazu plastycznego".

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.