Historia, 1983 r.

TOMASZEWSKI Henryk
W latach 1929–1934 uczył się zawodu rysownika litografa w Szkole Przemysłu Graficznego w Warszawie. Po jej ukończeniu podjął studia malarskie w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, w pracowni prof. Mieczysława Kotarbińskiego, gdzie uzyskał absolutorium w 1939. W trakcie studiów podejmuje współpracę z tygodnikiem satyrycznym „Szpilki”. W 1937 r. zaprojektował pierwsze dwa plakaty dla Komunalnej Kasy Oszczędności. Rok ukończenia studiów przyniósł mu dwie pierwsze nagrody w konkursach: na projekt wnętrza pawilonu polskiego przemysłu na Wystawie Światowej w Nowym Jorku oraz w konkursie na fryz -płaskorzeźbę na wschodniej fasadzie Dworca Głównego w Warszawie. Realizacji tego ostatniego przeszkodził wybuch wojny.
W czasie okupacji przebywał Warszawie utrzymując się początkowo z urządzania wnętrz w kawiarniach, potem ze sprzedaży rysunków i nauki rysowania. Powstanie Warszawskie zastało go w Józefowie pod Warszawą, skąd udał się we wrześniu do Lublina. Tam rozpoczął pracę w prasie "Czytelnika" jako satyryk-rysownik (tygodnik satyryczny "Stańczyk”). Jednocześnie brał udział przy organizowaniu ZPAP. W 1944 roku współpracował z lubelskim Teatrem Domu Wojska Polskiego dla którego zaprojektował dwa plakaty.
W styczniu 1945 r. opuścił Lublin udając się do Łodzi. Tam rysował dla prasy, ilustrował książki, projektował plakaty, pracował przy wystawach krajowych i zagranicznych. Był redaktorem naczelnym tygodnika satyrycznego „Rózgi” (1945-1947) oraz wykładowcą w łódzkiej Wyższej Szkole Sztuk Zdobniczych, wznowił też współpracę ze "Szpilkami”, Pracował dla RSW „Prasa” a od 1947 dla Filmu Polskiego projektując plakaty filmowe. Pięć z nich już w następnym roku otrzymało pierwsze nagrody na Międzynarodowej Wystawie Plakatu w Wiedniu..
W lipcu 1950 r. przeniósł się do Warszawy. Poza praktyką zawodową objął etat scenografa w Teatrze "Syrena". Felietony rysunkowe zamieszczał m.in. w „Przeglądzie Kulturalnym” (1956 – 1962). Wybór spośród nich został wydany w 1961 w albumie „Książka zażaleń”. Przez wiele lat współpracował ze "Szpilkami", Wydawnictwem Artystyczno-Graficznym, Centralą Wynajmu Filmów, Państwowym Instytutem Wydawniczym i teatrami warszawskimi. Współpracował także przy projektowaniu pawilonów wystawowych.
W marcu 1952 podjął się prowadzenia katedry grafiki propagandowej w ASP w Warszawie. W 1956 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego a w 1966 profesora zwyczajnego. Z warszawską Akademią był etatowo związany do 20 września 1984. Po przejściu na emeryturę jeszcze przez kilka miesięcy prowadził kilku dyplomantów do dyplomu. Dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Grafiki (w latach 1959-1966 i 1972-1974). Był wieloletnim członkiem Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego, Rady Artystyczno-Programowej Muzeum Plakatu w Wilanowie, Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowego Biennale Plakatu w Warszawie
Był członkiem ZPAP (od 1944) i AGI (od 1957)