Baśń starogermańska: Ondyna i Hildebrandt, 1896 r.

POCHODZENIE:
- dom aukcyjny DESA Unicum, marzec 2014
- kolekcja prywatna, Warszawa

Hermann Hendrich, jak wielu artystów epoki, uległ silnemu wpływowi dramatu muzycznego Richarda Wagnera. Niemiecki kompozytor stał się niekwestionowaną gwiazdą kultury końca XIX stulecia, a jego dzieła podziwiano właściwie w całej Europie. Wagnerowska koncepcja muzycznego misterium odpowiadała poszukiwaniom artystów związanych z symbolizmem czy estetyzmem, którzy pragnęli stworzyć dzieła oddziałujące totalnie, różnymi środkami.
Hendrich przyszedł na świat w niewielkiej miejscowości w Turyngii. W latach 1870-72 uczył się litografii, rozpoczął pracę w Hanowerze w fabryce lamp, projektując dla niej katalogi. W tym czasie po raz pierwszy zetknął się z muzyką Wagnera, wysłuchawszy Tannhäusera. Od tej pory jego artystyczne dążenia zmierzały w stronę stworzenia plastycznego ekwiwalentu dla muzyki Wagnera. Od 1875 roku zajmował się litografią w Berlinie, w kolejnych latach pracował i wystawiał w Norwegii, Holandii i Stanach Zjednoczonych. Od lat 80. XIX wieku uprawiał sztalugowe malarstwo olejne, studiując w Monachium i Berlinie. Szczyt kariery artysty to rok 1889, kiedy cesarz Wilhelm II nabywa jego obraz z wystawy. W późniejszych latach uprawiał malarstwo duchu regionalistycznego i folklorystycznego stylu Heimat, posługując się nadal językiem symbolizmu. W 1901 roku z inicjatywy Hendricha powstała Walpurgishalle – budynek stworzony przez architekta Bernharda Sehringa w staroniemieckim stylu, a wyposażony w obrazy właśnie przez Hendricha. Budowla powstała w Thale, w górach Harzu na miejscu związanym z sabatami czarownic na górze Brocken.
Prezentowany obraz Hendricha nawiązuje do historii Ondyny – niemieckiej nimfy wodnej znanej z tamtejszego folkloru. Częstokroć była kojarzona z innymi mitologicznymi bóstwami wodnymi: syrenami z mitologii greckiej i podań ludowych, Meluzyną z legend francuskich oraz Lorelei z historii Nibelungów. Postać Ondyny została spopularyzowana dzięki powieści Friedricha de la Motte Fouqué z 1811 roku. W niej to Ondyna wyrusza do świata śmiertelnych i zamieszkuje w rodzinie rybaka i jego żony, żyjąc pomiędzy morzem a tajemniczym lasem. Pośród gęstwiny boru spotyka Hildebrandta (to wydarzenie portretuje Hendrich). Pobierają się, a mężczyzna wkrótce zdaje sobie sprawę, że jego wybranka przybywa z podwodnego świata. Bierze za żonę inną, a Ondyna powraca w noc poślubną, aby wymierzyć niewiernemu zemstę. Do tej opowieści powracali twórcy europejscy przez cały XIX i XX wiek. Historia Ondyny stała się kanwą dla oper, utworów literackich czy filmów. Hendrichowi udało się osiągnąć w pracy bajkowy nastrój. Księżycowe światło pada na gęstwinę lasu i wydobywa sylwetkę oraz szczegóły ubioru dziewczyny i połać strumienia. Urokliwa kompozycja Hendricha bliska jest symbolizmowi spod znaku Arnolda Böcklina.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.