Modlący się młodzieniec

Hermann Gladenbeck był bardzo ważną postacią dla berlińskiego środowiska artystycznego przełomu XIX i XX wieku. Rzeźbiarz i odlewnik zrealizował szereg prestiżowych zamówień. Z jego warsztatu wyszedł m.in. stojący na Unter den Linden pomnik konny przedstawiający Fryderyka Wielkiego, figura wieńcząca kolumnę Victorii, czy pomnik Kanta stojący w Królewcu. Gladenbeck współpracował z najważniejszymi niemieckimi rzeźbiarzami swoich czasów. Już po kilku latach działalności musiał zastąpić mała odlewnię przy Münzstraße obszernym warsztatem przy Wilhelmstrasse 62. Firmę Gladenbecka z czasem zaczęli współtworzyć jego synowie. Po śmierci ojca, starszy z synów, Oskar zrezygnował jednak z realizacji dużych zamówień na rzecz eleganckich figur gabinetowego formatu.

Prezentowana figura "Modlącego się młodzieńca" nie jest datowana. Forma podstawy i gabaryty całości pozwalają sądzić, że rzeźba powstała w czasie kiedy Hermann Gladenbeck brał jeszcze czynny udział w realizacji zamówień. Odlew powstał zapewne pod koniec XIX wieku lub w pierwszym dziesięcioleciu XX wieku.

Kompozycja odtwarza antyczny brąz z około 300 roku p.n.e. wiązany ze szkołą Lizypa. Grecki "Modlący się młodzieniec" został w późnym średniowieczu odkryty na Rodos i przewieziony do Wenecji w 1503 roku. Rzeźba w epoce nowożytnej często zmieniała właścicieli. W Italii prezentowana była w Wenecji, Weronie i Mantui, krótko należała do kolekcji Karola I w Anglii. Stamtąd trafiła do Francji, a od roku 1747 zdobiła poczdamską rezydencję Fryderyka II. Rzeźba opuściła Prusy w czasie wojen napoleońskich. W 1830 roku stała się częścią kolekcji Altes Muzeum, gdzie eksponowana jest do dzisiaj. Tytuł nadany greckiej rzeźbie, "Modlący się młodzieniec" (niem. Betender Knabe), jest umowny. Interpretacja wynika z układu ramion, który nie jest jednak oryginalny. Pierwotnie ramiona musiały być nieco bardziej opuszczone. Kiedy rzeźba znajdowała się we Włoszech identyfikowano ją, ze względu na młodzieńcze, gładkie ciało modela, z wizerunkiem Apolla. Później w młodzieńcu widziano Ganimedesa. Dziś archeolodzy przypuszczają, że figura stanowiła część większej grupy przedstawieniowej. Autorem greckiego oryginały mógłby być uczeń i wnuk Lizypa, Teisikrates. W czasie kiedy firma Gladenbecków wykonywała swój odlew dzieło uważane było za autorską kompozycję Lizypa.