Kompozycja z cyklu Totemy białostockie, 1964

Urodzony w Szopienicach artysta, mieszkał w Warszawie (od 1945), Szklarskiej Porębie (1951-1955), Paryżu (od 1966), Holandii, Niemczech oraz USA (od 1978). Był założycielem katowickiej grupy "St-53", redaktorem graficznym "Po prostu". W 1964 artysta współpracował z teatrami w Opolu i Białymstoku, przygotowując scenografie. W tym czasie powstał cykl szesnastu obrazów zatytułowany Totemy białostockie. Pionowe, osiowe kompozycje, w 1965 zostały pokazane w warszawskiej Galerii Krzywe Koło, a w katalogu L. Erhardt zwrócił uwagę na ich dekoracyjność, w których malarz "wykorzystuje farbę płynną, lejącą się, która zastyga jak lawa". Sukces sprawił, że Hilary rozpoczął prace nad cyklem "Totemy żoliborskie" (1966). W 1967, w Galerie Nouvelles Images w Hadze, odbyła się wystawa Hilarego, na której zaprezentowano osiem Tote-mów. Po decyzji o emigracji (1968), po rozpoczęciu współpracy artysty z Radiem Wolna Europa, jego pracownia na Żoliborzu została zlikwidowana, a niemal wszystkie prace sprzed 1966 zniszczone (podobno dekarze palili nimi pod kotłami ze smołą podczas remontu dachu nad kinem "Wisła").
Lit.: Hilary-malarstwo i rysunek, Muzeum Narodowe w Warszawie, 1997.