Letni pejzaż nadwiślański

W 1918 roku Ignacy Pieńkowski objął katedrę malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Propozycję od rektoratu otrzymał już w 1914 roku, lecz wybuch Wielkiej Wojny uniemożliwił mu podjęcie pracy. Jako akademik tworzył przede wszystkim akty, lecz nigdy nie porzucił malowania krajobrazów. Pieńkowski już na początku XX stulecia, mieszkając w Krakowie, wyprawiał się na studyjne wycieczki w Tatry i na Słowację. W 1906 roku, podczas drugiego pobytu w Paryżu, wyjeżdżał do Bretanii i na południe Francji. W trakcie wojny przebywał w Rosji i mieszkając na Krymie malował lokalny krajobraz. Podróże stanowiły dlań przyczynek do malarskich studiów pejzażowych. W latach 20. i 30. bywał w Tatrach, na Półwyspie Helskim czy na Podlasiu. Prezentowany „Letni pejzaż nadwiślański” pochodzi z tego okresu. Pieńkowski buduje płaszczyznę obrazu śmiałymi pociągnięciami pędzla. Posługuje się rozbieloną paletą i subtelnymi zestrojeniami zieleni, błękitu czy fioletu. Piękno przyrody dostrzega w przepełnionej światłem i powietrzem, rozleglej przestrzeni nadwodnego krajobrazu.

Ignacy Pieńkowski kształcił się u W. Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej, następnie w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem T. Axentowicza i L. Wyczółkowskiego. Kolejnym etapem jego edukacji artystycznej były studia w Monachium i w Paryżu - w Academie Julian. Mieszkał w Rzymie, Paryżu, a od 1910 r. w Warszawie, gdzie objął stanowisko profesora w Szkole Sztuk Pięknych. Osiem lat później rozpoczął działalność pedagogiczną w krakowskiej ASP. Na twórczość tego artysty złożyły się liczne portrety, krajobrazy, martwe natury i akty.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.