Prymule, przed 1923

Naukę malarstwa rozpoczął ok. 1892 r. w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem W. Gersona. Studia kontynuował w latach 1895-98 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u T. Axentowicza i L. Wyczółkowskiego. Swe warsztatowe umiejętności doskonalił w Monachium i Paryżu w Académie Julian. Następnie kształcił się przez rok w Rzymie. Po powrocie do kraju zamieszkał w Krakowie, skąd przeniósł się do Warszawy. W 1906 r. ponownie znalazł się w Paryżu; zwiedzał też Francję i Włochy. W 1910 r. osiadł w Warszawie, gdzie do 1914 r. piastował stanowisko profesora Szkoły Sztuk Pięknych. W 1910 r. wstąpił do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Lata I wojny światowej spędził w Rosji. W okresie międzywojennym wykładał w krakowskiej ASP. W 1925 r. odbył podróż do Brazylii. Pieńkowski malował portrety, martwe natury, pejzaże, akty i sceny rodzajowe. W prezentowanym obrazie ujawniają się reminiscencje martwych natur Wyczółkowskiego. Dekoracyjne walory kompozycji podnosi efekt odbicia głównego motywu - wazonu z prymulami - w tafli lustra, a także podpięta nad nim zasłona z zaakcentowanym pasiastym deseniem. W wysmakowanej gamie barwnej dominują paryskie błękity i róże zrównoważone ciepłymi tonami zieleni i brązów. Forma - w sposób typowy dla twórczości artysty z lat. 20. -wydobyta jest i modelowana swobodnie kładzioną plamą barwną.