W DRODZE

ZYGMUNTOWICZ Ignacy
Mieszkał i tworzył w Warszawie. Był samoukiem, który z wielkim talentem i lekkością korzystał z osiągnięć polskich malarzy kształcących się w monachijskiej akademii. Nawiązywał między innymi do Józefa Brandta, Józefa Chełmońskiego, Alfreda Wierusza-Kowalskiego i Kossaków. Nie był jednak epigonem, gdyż płótna jego posiada-ją rozpoznawalny styl i noszą znamiona artystycznej indywidualności. Jego ulubionymi motywami były zaprzęgi, sanny, sceny batalistyczne, zimowe pejzaże, sceny z polowań oraz kwiaty. Malował charakterystycznymi, zdecydowanymi pociągnięciami pędzla, z doskonałym wyczuciem ruchu, koloru i bryły. Brał udział w wielu wystawach, m.in. w Lublinie, TZSP w Warszawie, Katowicach, Częstochowie, Gdyni, Kaliszu. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, a także w muzeach w Łańcucie, Lesznie i w Łodzi.