Zaprzęgi zimowe

Prezentowany obraz to przede wszystkim udane, pełne energii i dynamiki studium koni w ruchu. Obraz jest interesujący przez połączenie typowego dla Zygmuntowicza zainteresowania tematyką wiejską - szczególnie dworem i zajęciami jego mieszkańców - z tradycją malarstwa polskiego realizmu, chętnie wykorzystującego zdobycze technologiczne, takie jak fotografia. Malarska droga Ignacego Zygmuntowicza wiąże się z wieloma innymi ważnymi nazwiskami polskiego malarstwa. W pierwszym rzędzie wymienić trzeba Wojciecha Kossaka, u którego Zygmuntowicz studiował i z którym współpracował w latach 20., Inni artyści ważni dla sztuki Zygmuntowicza to m.in. Józef Chełmoński, Alfred Wierusz Kowalski czy Julian Fałat. Czerpanie inspiracji z ich malarstwa nie było mechanicznym zapożyczaniem motywów, ale twórczym korzystaniem z tradycji. Zygmuntowicz pozostawał przeważnie w kręgu tematów typowych dla malarzy batalistów, choć umiał robić wyjątki dla malowanych czasem martwych natur i przedstawień zwierząt na tle krajobrazu. Uczestniczył w wystawach w Lublinie (1922), na Salonach warszawskiej Zachęty (1925, 1926, 1927), w Katowicach (1926), Częstochowie (1927), Gdyni (1929), Kaliszu (1931), Poznaniu (1928,1931).

Artysta działał w Warszawie. Najczęściej malował efektowne zaprzęgi, sanny, sceny batalistyczne, zimowe pejzaże, sceny z polowań. Wykorzystywał z talentem malarskie osiągnięcia polskich malarzy uczących się w monachijskiej akademii oraz zręcznie nawiązywał do stylu malarskiego Wojciecha Kossaka. Równocześnie w wielu swoich kompozycjach prezentował trochę odmienne, niemal werystyczne podejście do natury, tworząc sugestywne iluzje rzeczywistości. Brał udział w wystawach w Lublinie w 1922 roku, w Warszawie, w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w latach dwudziestych, a także w wielu wystawach ukazujących dorobek polskich malarzy w różnych miastach (na przykład w Katowicach, w Częstochowie, w Gdyni, w Kaliszu). Obecnie jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, w muzeach w Łańcucie, Lesznie i w Łodzi.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.