Cuirasse (Pancerz), 1978 r.

Kameralna praca jednego z najważniejszych, a z pewnością najbardziej rozpoznawalnych na świecie współczesnych polskich rzeźbiarzy, Igora Mitoraja, swoją formą nawiązuje do antycznych przedstawień męskich torsów. To jeden z popularniejszych motywów, obecnych w tradycji sztuki antycznej. W epoce helleńskiej i hellenistycznej artyści koncentrowali się na doskonałym oddaniu wyrazistej muskulatury, przez co podkreślali cnotę męstwa " fortitudo " kulturowo przypisywaną mężczyznom. Mitoraj jeszcze mocniej zaznaczył militarny wydźwięk pracy, oplatając postać bandażami. Stworzył w ten sposób sylwetkę wojownika, stylizowaną na antyczną kompozycję. Podobną pracą zachwycał się Johann Joachim Winckelmann, pisząc pierwszy tekst historii sztuki, czyli "Opis Torsa w rzymskim Belwederze". Praca Mitoraja jest więc uwikłana nie tylko w tradycję kanonu sztuki antyku, lecz także w tekst, stanowiący podwalinę współczesnej historii sztuki.
Studiował malarstwo w ASP w Krakowie, m.in. u Tadeusza Kantora (1967-68). Przez kolejne dwa lata kontynuował studia w Ecole Nationale des Beaux-Arts w Paryżu. W połowie lat 70. poświęcił się rzeźbie, tworząc kameralne głowy, torsy w charakterystycznych zawojach czy bandażach. Pokazał je na pierwszej wystawie indywidualnej w 1976 roku w Paryżu, która przyniosła mu sukces u publiczności i marszandów. W swej sztuce odwołuje się do tradycji antyku, traktując jego spuściznę jako relikty złotego wieku kultury i wiecznotrwałe wzory. Uważany jest za jedną z najwybitniejszych współczesnych osobowości artystycznych. Jego rzeźby, często gigantycznej wielkości, spotyka się w reprezentacyjnych punktach wielu miast Europy, USA i Japonii. Od 1976 roku rzeźby i rysunki Igora Mitoraja pokazano na 120 wystawach indywidualnych.