Perseusz

"Całe moje życie podporządkowałem jednemu - rzeźbie. Nie czuję samotności, potrzebuję jej, pozwala mi się skupić. (...) Rzeźbienie to ani zawód ani zajęcie - to jest po prostu życie, nierozdzielne, własne, normalne życie".
Igor Mitoraj

Igor Mitoraj swoją edukację artystyczną rozpoczął w pracowni malarskiej krakowskiej ASP pod okiem Tadeusza Kantora. Artysta w wywiadach przyznawał, że pomimo fascynacji postacią swojego mistrza, jeszcze w latach 70. zdecydował się porzucić dwuwymiarowe medium, wykorzystując jednak w swojej twórczości rzeźbiarskiej malarski stosunek do barwy i faktury.
W dziedzinie rzeźby Mitoraj był niezwykle żarliwym samoukiem, poszukującym inspiracji i rozwiązań formalnych poprzez liczne podróże; po podjęciu decyzji o porzuceniu studiów wyjechał do Meksyku, gdzie przez ponad rok zapoznawał się z dokonaniami kultur prekolumbijskich. Pomimo ogromnego szacunku dla kunsztu kultur Ameryki Łacińskiej, odkrył swoje głębokie przywiązanie do kultury europejskiej, do źródeł tworzących podstawę tożsamości mieszkańców Starego Kontynentu. Podczas podróży po Toskanii artysta odnalazł swój przyszły dom, w miejscowości koło Carrary - Pietrasanta, zwanej "małymi Atenami" ze względu na bliskość kamieniołomów oraz cieślów słynących z obróbki marmuru.
Mitoraj jako osoba kształcąca się samodzielnie, świadomie i niezależnie poszukiwał wzorców i rozwiązań formalnych. Niejednokrotnie podkreślał, że jest artystą niezwykle wyczulonym na kwestie warsztatowe, odczuwającym potrzebę absolutnego opanowania techniki i możliwości perfekcyjnego doboru materiału. Doskonała umiejętność opanowania materii rzeźbiarskiej umożliwia mu swobodę w wyrażeniu idei i całkowite się im oddanie. Rzeźby Mitoraja są niezwykle przemyślane, poprzedza je bowiem kilkumiesięczny okres refleksji zwieńczony wizją, niewymagającą uprzedniego przelania na papier w postaci szkicu. Pomysły od razu ucieleśniane są w glinianym lub gipsowym modelu. W przypadku odlewów bardzo często artysta zachowuje surową formę prototypów, nie usuwając bogatej, żłobionej faktury, w której rozpoznać można odciski palców autora, ekspresyjną pracę dłutem i pilnikiem. Aż do swej śmierci Mitoraj eksperymentował z materiałem, poddawał go pieczołowitym obróbkom, najczęściej w postaci patynowania o intensywnych barwach.
W swej formie kompozycje artysty nawiązują do twórczości wybitnych twórców klasycznych i klasycyzujących. Jednak mimo silnego zakorzenia w dokonaniach przeszłych pokoleń, Mitoraj starał się wypracować własną estetykę, która dawałaby świadectwo o kondycji czasów mu teraźniejszych. Jednocześnie odwołanie do rozpoznanych kanonów, używanie czytelnego języka symboli wywodzących się z greckiej i rzymskiej mitologii, ułatwiają widzom odnalezienie stałych punktów odniesienia oraz pozwalają dostrzec trwałości i kontynuację tradycji i wartości.
W centrum zainteresowań artysty niezmiennie pozostawał człowiek, kolejne rzeźby zaś stanowią wariacje dotyczące ludzkiego ciała, nie tylko pojmowanego w jego wymiarze materialnym, lecz także w symbolicznym i duchowym. W swym niepowtarzalnym stylu, cieszącym się popularnością również poza granicami rodzimego kraju, autor operował charakterystycznymi rozwiązaniami; piękne ciała starożytnych bohaterów, mitycznych herosów prezentował jako wybrakowane. Twórca celowo eksponował jedynie fragmenty ludzkiego ciała - resztki niegdyś umięśnionych ramion, torsy otoczone bandażem oraz twarze pozbawione szlachetnych nosów. W przypadku prac Mitoraja pustka i defekt stanowią istotną część artystycznego repertuaru, dzięki czemu ciało, ale także ludzka natura zostają oddarte z perfekcyjności i ukazują oczom widzów swą przemijalność, kruchość i wynaturzenie. Prezentowane na aukcji męskie torsy, celowo zdeformowane i ukazane jedynie od linii bioder do ramion, stanowią symbole porządku i harmonii, które odchodzą w zapomnienie wraz z antycznymi cywilizacjami. Postawa artystyczna Mitoraja w tym kontekście jest próbą podtrzymania dialogu z tradycją i przeszłością, które kształtowały ludzkość przez stulecia.

Studiował malarstwo w ASP w Krakowie, m.in. u Tadeusza Kantora (1967-68). Przez kolejne dwa lata kontynuował studia w Ecole Nationale des Beaux-Arts w Paryżu. W połowie lat 70. poświęcił się rzeźbie, tworząc kameralne głowy, torsy w charakterystycznych zawojach czy bandażach. Pokazał je na pierwszej wystawie indywidualnej w 1976 roku w Paryżu, która przyniosła mu sukces u publiczności i marszandów. W swej sztuce odwołuje się do tradycji antyku, traktując jego spuściznę jako relikty złotego wieku kultury i wiecznotrwałe wzory. Uważany jest za jedną z najwybitniejszych współczesnych osobowości artystycznych. Jego rzeźby, często gigantycznej wielkości, spotyka się w reprezentacyjnych punktach wielu miast Europy, USA i Japonii. Od 1976 roku rzeźby i rysunki Igora Mitoraja pokazano na 120 wystawach indywidualnych.

PODATKI i OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.