Tondo z postacią mężczyzny, projekt klamki drzwi kościoła Matki Bożej Łaskawej w Warszawie, 1996 r.

"Drzwi. Igor Mitoraj otworzył i zamknął ich wiele. Utrzymuje się, że od dzieciństwa w Krakowie zamieszkiwał u drzwi. Przekraczając je, jechał do Paryża, Meksyku, Nowego Jorku, Grecji, by od roku 1983 zamieszkać we włoskiej Pietrasanta. Podejrzewam, że on wie najlepiej, co znaczy być przejazdem. Jeśli zaś jest artystą, zawsze stawia cię przed czymś niepamiętnym a istotnym; przed przeczuwaną ideą tego, co jeszcze mogą wyrażać Grecja i Zachód (cokolwiek wyrażenia te mogą jeszcze znaczyć w obliczu permanentnej i obligatoryjnej szmiry); przed czymś co, jeśli istnieje, uniesie cię lekko, jakbyśmy nigdy tego nie zaniedbywali, ku progom świątyni, ku spętanemu bóstwu, ku jakiejś enigmie współbrzmiącej z ogromem i tajnią. Jeśli zatem istnieje ktoś, dzięki komu poruszanie się jest równoznaczne z zanurzaniem się w przeróżne głębie, z doświadczaniem, że teraz, tu i wszędzie trafiasz na antyczność i klasyczność, które wciąż nas zapładniają, zawsze i od nowa, gdyż my je tworzymy; jeśli zatem istnieje taki rodzaj geniuszu, trwałego i z natury niezmiennego, tak osaczonego i wcale zniewolonego konicznością stylu - takim geniuszem jest Mitoraj. Nigdy nie przestaniemy podziwiać jego ogromnego talentu - tak nieproporcjonalnego do tego, co wielu innych zwie 'moim poszukiwaniem'; nigdy dość kontemplacji poetyckich kształtów jego brzemiennej i ogromnej tęsknoty, czystości jego niezgłębionej melancholii, w końcu trwogi świętego miasta. Naszym i jego oczom
ukażą się ciała święcie i nieużytecznie heroiczne, albo znowu dostrzeżemy uśmiech niczym konsekwencję oświecenia, przebudzenia,
uspokojonej obojętności, pogodnego przezwyciężenia nietrwałości, mimo że nie ma ani jednego dzieła tego rzeźbiarza, które byłoby
wolne od kaleczenia, darcia; które nie pokonywałoby w walce ducha destrukcji, siły unicestwiania".
Marco di Cap ua, U drzwi Mitora ja, [w:] Igor Mitora j, Lux in Tenebris, Warszawa 2009, s. 39

Studiował malarstwo w ASP w Krakowie, m.in. u Tadeusza Kantora (1967-68). Przez kolejne dwa lata kontynuował studia w Ecole Nationale des Beaux-Arts w Paryżu. W połowie lat 70. poświęcił się rzeźbie, tworząc kameralne głowy, torsy w charakterystycznych zawojach czy bandażach. Pokazał je na pierwszej wystawie indywidualnej w 1976 roku w Paryżu, która przyniosła mu sukces u publiczności i marszandów. W swej sztuce odwołuje się do tradycji antyku, traktując jego spuściznę jako relikty złotego wieku kultury i wiecznotrwałe wzory. Uważany jest za jedną z najwybitniejszych współczesnych osobowości artystycznych. Jego rzeźby, często gigantycznej wielkości, spotyka się w reprezentacyjnych punktach wielu miast Europy, USA i Japonii. Od 1976 roku rzeźby i rysunki Igora Mitoraja pokazano na 120 wystawach indywidualnych.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.