TRZY GRACJE, 1949 R.

POKRZYWNICKA-BOROWSKA Irena
Malarka, projektantka wnętrz i mody; wyszła za mąż za jednego z najwybitniejszych twórców międzywojennych - Wacława Borowskiego; była też blisko związana z Zofią Stryjeńską. Studia artystyczne odbyła w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Konrada Krzyżanowskiego. Swój warsztat malarski doskonaliła w Paryżu i Rzymie. Od 1914 r. eksponowała swe prace w warszawskim TZSP. W 1922 r. wstąpiła do Stowarzyszenia Artystów Polskich "Rytm"; uczestniczyła w większości wystaw ugrupowania prezentując rysunki, ilustracje i obrazy olejne. Pod koniec lat 1920. przebywała głównie w Paryżu, gdzie weszła w skład Koła Artystów Polskich. Uczestniczyła zarazem w krajowym życiu wystawienniczym nadsyłając prace na Salony IPS i PWK w Poznaniu (1929). Brała ponadto udział w ekspozycjach kobiet artystek: Les Femmes Artistes d’Europe (Jeu de Paume, Paris 1937), II Międzynarodowa Wystawa Plastyczek (IPS, Warszawa 1934). Zajmowała się ilustrowaniem czasopism i książek; jako dyktatorka mody w Warszawie współpracowała z czasopismami „Świat”, „Pani” i „Tygodnik Ilustrowany”. W Paryżu związana była z firmą Jeanne Lanvin. Projektowała także kostiumy teatralne. Za heroiczną walkę w Powstaniu Warszawskim otrzymała Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami. Po zakończeniu wojny osiadła początkowo we Francji, później w Anglii.