Sun, 1982 r.

Jego twórczość, która przeszła drogę od konstruktywistycznych poszukiwań poprzez malarstwo gestu do surowej abstrakcji geometrycznej zdeterminowanej intelektualnym zaangażowaniem i inspirowanej m.in. filozofią wschodu, wpisuje się w charakterystykę łódzkiego środowiska artystycznego. Jego ewenement tak charakteryzuje Janusz K. Głowacki w tekście z katalogu wystawy "100 % abstrakcji. Nowocześni w Łodzi 1955- 1965" w Galerii 86: "Naturalnie, analizując to, co działo się w Łodzi, nie możemy postrzegać tych przemian jako zjawiska endemicznego - istniały przecież szerokie kontakty ze środowiskiem warszawskim, krakowskim, katowickim: istniał ponadto kontekst międzynarodowy - to jednak dla lepszej oceny dokonań artystów łódzkich - często określanych przecież ‘grupa Strzemińskiego’ - należy zdać sobie sprawę z uwarunkowań i zależności panujących wewnątrz tego środowiska. Fakt, iż wielu młodych jak Pierzgalski, Zieliński czy Łobodziński, a nawet przez moment Krygier, uległo fascynacji taszyzmem, może wskazywać na bezpośrednie oddziaływanie Teresy Tyszkiewiczowej. Jednak nie te bezpośrednie przełożenia są istotne. Ważniejsza wydaje się intelektualna atmosfera tamtych czasów, której motorem w dużym stopniu była Tyszkiewiczowa. Przez sam fakt opozycji wobec Strzemińskiego, już wówczas nieobecnego, ale najwyższego autorytetu w obrębie sztuki nowoczesnej, stwarzała impuls, dawała przykład odrębności i możliwej głębokiej intelektualnej dyskusji o sztuce. Ten klimat był zaczynem znakomitych osiągnięć tej nielicznej grupy łódzkich artystów na forum sztuki polskiej. Zaczynem strukturalnych poszukiwań Lecha Kunki, Tomasza Jaśkiewicza, Stanisława
Łabęckiego. Dla Ireneusza Pierzgalskiego, Andrzeja Łobodzińskiego, Krystyna Zielińskiego była startem do bardzo indywidualnych poszukiwań, nawet w obszarach poza plastycznych. Nie tracąc z pola widzenia ich indywidualnych osiągnięć, próbując jednak pewnej syntetycznej konkluzji, nasuwa się uogólniona teza, iż wszyscy oni zatoczyli magiczny krąg od ściśle konstruktywistycznej teorii, poprzez intelektualny dyskurs do zracjonalizowanej praktyki artystycznej. A biorąc pod uwagę późniejsze fenomeny łódzkiej sztuki - jak choćby Warsztat Formy Filmowej - myślę, że w tym tkwi autentyczność, odrębność i ranga łódzkiego środowiska artystycznego".

Obronił dyplom w 1955 roku w łódzkiej PWSSP. Pozostał związany z łódzkim środowiskiem artystycznym, zarówno z Państwową Wyższą Szkołą Filmową (w latach 1955-77), jak i dzisiejszą Akademią Sztuk Pięknych, gdzie prowadził Pracownię Fotografii na Wydziale Grafiki. Artysta pracuje w rozmaitych technikach, uprawia rysunek, malarstwo, grafikę, fotografię. W latach 50. związany był z grupą "Piąte Koło", a potem "Nową Linią". W latach 60. często wystawiał swoje prace w jednej z najbardziej wówczas liczących się galerii "Krzywe Koło" w Warszawie. Jest autorem określenia "Hotel Sztuki", którym dzięki niemu w latach 70. zaczęto nazywać ideę niezależnej aktywności wystawienniczej sformułowaną wcześniej przez Andrzeja Paruzela.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.