Wizytator w Leningradzie, 1970 r.

Studia ukończył w PWSSP w Łodzi w 1955 roku. W latach 1955 – 1976 był wykładowcą w PWSTF i Tv. w Łodzi. Od 1976 roku pracował w PWSSP w Łodzi, gdzie prowadził Pracowni Fotografii na Wydziale Grafiki. Od 1990 roku jest profesorem. Twórczość w zakresie malarstwa, rysunku, grafiki i fotografii. W latach pięćdziesiątych związany był z grupą artystów „Piąte Koło”, pó¼niej z Grupą „Nowa Linia”, działającą przy ZLP w Łodzi od 1959 r. (por.: Jednodniówka Artystyczna”Nowa Linia”, kwiecień 1961). W tym czasie wystawiał wspólnie z Andrzejem Łobodzińskim i Krystynem Zielińskim w łódzkim salonie Towarzystwa Fotograficznego, a także z nimi i Stanisławem Fijałkowskim w Galerii Krzysztofory w Krakowie w 1961 r. W pierwszej połowie lat sześćdziesiątych wielokrotnie pokazywał swoje prace w galerii „Krzywe Koło” w Warszawie. W tym czasie powstały cykle rysunków i obrazów inspirowanych dalekowschodnią kaligrafią. W 1965 roku wraz z Andrzejem Łobodzińskim zbudowali przedmiot z ruchomymi elementami wytwarzającymi d¼więki, nazwany „Klantata”. Jako jeden z pierwszych polskich artystów, pod koniec lat 60 tworzył obrazy-kolaże z fotografii. W latach siedemdziesiątych tworzył cykle fotograficzne i multimedialne projekcje („Czytający + fotele”, „Czapeczki”, „Hotel Sztuki”). Prace w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Poznaniu, Muzeum Sztuki w Łodzi a także w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.