SCENA WŚRÓD RUIN Z WRÓŻĄCYMI CYGANAMI

Obraz w tradycji tzw. bamboccianti - malarzy scen z życia pospólstwa w scenerii rzymskich ruin i zaułków. Ten popularny w siedemnastym wieku typ obrazów rodzajowych zapoczątkował holenderski malarz działający w Rzymie, Pieter van Laer (1592/95 - 1642) o przydomku "Bamboccio". Jako pierwszy zaczął on malować "niską" tematykę i odkrył specyficzną malowniczość włoskiej ulicy. Architektoniczny łuk z prawej strony ukazujący prześwit z widokiem na grupę podróżnych, koni i górzysty pejzaż w oddali, należy do bardzo charakterystycznych motywów bamboccianti, zwłaszcza w twórczości Thomasa Wijcka (1616-1677). W obrazach tego malarza często powraca też obecny i tutaj, motyw sznura z zawieszoną bielizną oraz pręta wbitego w ścianę, który rzuca cień. Pejzaż w prześwicie łuku, iluzjonistyczny motyw pręta i trójkąt roślinności na pierwszym planie z lewej strony, służący jako kompozycyjna kulisa, należą do najlepszych fragmentów obrazu. Postaci sztafażu również bliskie są twórczości Wijcka. Jednak dzieła tego artysty mają zazwyczaj bardziej rozbudowaną przestrzennie kompozycję.
Malownicza grupa Cyganów otaczających mężczyznę w błękitnym kaftanie i czerwonej czapce, na tle domostwa urządzonego w ruinach porośniętych roślinnością, ożywia scenę narracyjnym wątkiem: Cyganka wróży naiwnemu podróżnemu z ręki, podczas gdy dziecko z tyłu kradnie mu sakiewkę.
Bardzo ciekawy przykład siedemnastowiecznego holenderskiego malarstwa rodzajowego.