Zmieniam się - cykl 4 grafik, 1978 r.

Izabela Gustowska jest wybitną, wszechstronną artystką, która zajmuje się m.in. grafiką, malarstwem, instalacjami wideo oraz wideo-performance’em. Jej twórczość charakteryzuje wielowarstwowość treści i różnorodność formy. W swoich pracach odnosi się przede wszystkim do własnych doświadczeń życiowych, ale także współczesności i wyzwań, które stawia ona człowiekowi. W swoich realizacjach opowiada przede wszystkim o człowieku, którego byt w znacznym stopniu zależy od Internetu, mediów społecznościowych i szeroko
rozumianej wirtualnej rzeczywistości. Artystka wraz z Bogumiłem Kaczmarkiem, Wiesławem Krzyżaniakiem oraz Wojciechem Müllerem do grupy artystycznej "od Nowa". Grupa artystów zajmowała się działaniami przestrzennymi, ale także parateatralnymi. Twórcy działali w Poznaniu od 1970 do końca lat 70. Wśród najbardziej rozpoznawalnych realizacji grupy były m.in. gigantyczne formy stworzone za pomocą folii plastikowej. Obiekty te pokazywano w przestrzeni miejskiej. Artystka w latach 1979-92 prowadziła poznańską galerię ON, z którą następnie współpracowała.
Zaprezentowane prace powstały w 1978 w ramach cyklu "Zmieniam się", w którym Gustowska porusza kwestię osobistych doznań oraz indywidualnych emocji wywołanych refleksją nad niejednoznaczną naturą człowieka. Pochodzi ona z początkowej fazy twórczości artystki, którą twórczyni sama określa mianem "incydentalnej" i która przypada na lata 1972-78. Gustowska porusza w cyklu temat braku stabilności własnego wizerunku, jego zmienności oraz faktu, iż znajduje się on poza kontrolą twórczyni. Analogiczne prace, "Zmieniam się I", "Zmieniam się II" oraz "III" i "IV", znajdują się w kolekcji Zachęty. Jak opisywał lata 70. i sztukę Gustowskiej Paweł Leszkowicz: "Ponadto od lat 70. socjalistyczna pop kultura była wypełniona erotyzującymi wyobrażeniami kobiet, które pełniły rodzaj dekoracyjnego sztafażu dla polityki PZPR. Był to rodzaj oficjalnej socjalistycznej sztuki promowanej przez państwo. Akt kobiecy w Polsce Ludowej pełnił nie tylko rolę rozrywkowo-erotyczną, ale i propagandową. Bezpiecznie skoncentrował on w sobie całą wywrotową problematykę erotyzmu w kulturze, służył jako znak pozornej okcydentalizacji kraju, był rozrywką dla mas. Potwierdzał również i zaspokajał system patriarchalny, gdzie kobieta jest przedmiotem ekspozycji. Wiązał się z tym sukces odbywających się od 1970 roku w Krakowie cyklicznych wystaw aktu kobiecego Wenus, gdzie autorami fotografii byli głównie mężczyźni, tworzący konwencjonalne artystyczne akty kobiece. Do tego w latach 80. promowano wulgarne, heteroseksistowskie komedie erotyczne "Och, Karol" (1985), "Łuk Erosa" (1987), "Porno" (1989). Rozrywka normatywną seksualność wykorzystała tu do utrzymania społeczeństwa w ryzach, dania pozorów wolności i zapowiadała rynkową komercjalizację seksu. Taka prymitywizacja seksualności również stanowiła zabieg polityczny, poniżając erotyzm, w tym szczególnie kobiecość, jako sferę ludzkiej indywidualności, wolności i wartości. To właśnie jest dominujący kontekst wizualny i ideologiczny, w którego obrębie Izabella Gustowska tworzyła swe introspekcyjne, oniryczne i intelektualne akty i portrety kobiece. W latach 70., wraz z Natalią Lach-Lachowicz, Marią Pinińską-Bereś i Ewą Partum, zanim jeszcze przyjęto w Polsce pojęcie sztuki feministycznej, dokonywały one feministycznej rewizji aktu, portretu i autoportretu kobiecego, przedstawiając kobiecą cielesność i tożsamość z kobiecego punktu widzenia. Natalia LL i Maria Pinińska-Bereś wybrały drogę erotyczną, Ewa Partum - konceptualną, a Izabella Gustowska - psychologiczną, również w podejściu do aktu" (Izabella Gustowska Wybór prac 1977 - 1996 Pamiętam jak... Pamiętam że... , Państwowa Galeria Sztuki w Spocie, Sopot 2015, s. 22).


W 1972 roku ukończyła studia - w pracowni Tadeusza Brzozowskiego - PWSSP w Poznaniu. Obecnie profesor tej uczelni. W latach 1975-92 prowadziła poznańską Galerię ON, z którą współpracuje do dzisiaj. Tworzy grafikę, malarstwo, instalacje i instalacje wideo, wideo-performance, obiekty. Prace łączy w cykle, m.in.: Względne cechy podobieństwa I (1979-90; obiekty, grafiki, instalacje); Sny (1990-94; instalacje, instalacje wideo, grafiki); Płynąc (1994-97; obiekty, wideo-obiekty i instalacja); Life is a story (od 2002; instalacja wideo). Miała wiele wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, m.in. w Warszawie, Wrocławiu, Sopocie, Hannoverze, Lundzie, Rennes i Edmonton. Artystka pokazywała swoje prace także w ramach wystaw zbiorowych: Biennale w Sao Paulo (dwukrotnie), w Wiedniu, Waszyngtonie, Dreźnie, Amsterdamie, Barcelonie i Nowym Jorku. Jej prace znajdują się w wielu międzynarodowych kolekcjach na całym świecie. Laureatka licznych nagród i wyróżnień.

OPŁATY I PODATKI:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.