PARKI I MINERWA, ok. 1873- 75 r.

Jacek Malczewski uczył się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w latach 1872-75 u Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki, u którego uczył się jeszcze w latach 1877-1879; prywatnych lekcji udzielał mu Florian Cynk. Studia uzupełniał w paryskiej Academie des Beaux Arts w pracowni Ernesta Lehmanna, 1876-77. Odbył wiele podróży artystycznych, m. in. do Włoch (w 1880, 1890 i 1906 r.) - zwiedził Mediolan, Wenecję, Florencję, Fiesole, Ankonę, Urbino, Rzym oraz do Azji Mniejszej i Grecji (jako rysownik w ekspedycji organizowanej przez Karola
hr. Lanckorońskiego w 1884 r.), a także przez pewien okres czasu mieszkał w Monachium (1885-86 i 1893). Dwa lata I wojny światowej spędził w Wiedniu. Przez wiele lat był związany z krakowską Szkołą Sztuk Pięknych, jako jej profesor (1896- 1921) i rektor (1912- 1914). Należał do wiedeńskiego stowarzyszenia "Secession" oraz Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", którego był współzałożycielem, a także w latach 1905-1908 należał do dyrekcji krakowskiego TPSP. Malował przede wszystkim portrety, kompozycje symboliczne inspirowane mitologią, lecz powiązane z polską tradycją, przedstawienia religijne. Był świetnym rysownikiem i doskonałym kolorystą. Dzieła Jacka Malczewskiego znajdują się w wielu muzeach i galeriach w całej Polsce, a także zdobią wiele kolekcji prywatnych w kraju i za granicą.