SZKICE GŁÓW KOBIECYCH, ok. 1920-23

Jacek Malczewski studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1872-75 u F. Szynalewskiego i W. Łuszczkiewicza, 1877-79 u J. Matejki), w paryskiej akademii (1876-77 u E.Lehmanna). Mieszkał w Krakowie, skąd wyjeżdżał do Włoch (1880, 1890, 1906), Azji Mniejszej i Grecji (1884, z wyprawą naukową księcia K. Lanckorońskiego) i Monachium (1885, 1893). Dwa lata pierwszej wojny światowej mieszkał z rodziną w Wiedniu. Był profesorem w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1896-1921), a w latach 1912-14 jej rektorem. Należał do wiedeńskiej grupy Secession i do Stowarzyszenia Artystów Polskich "Sztuka". Wystawiał od 1877 w kraju i za granicą. Jest najwybitniejszym polskim malarzem symbolistą, którego miejsce w historii sztuki polskiej wyznaczyły obrazy Melancholia (1894) i Błędne koło (1895-97, oba w Muz. Nar. w Poznaniu). Ogromna spuścizna tego artysty liczy ponad tysiące obrazów i wielki zespół rysunków i szkiców.
Prezentowana kompozycja Malczewskiego ma analogie w szkicach akwarelą i tuszem, (przedstawiającym klasycyzujący profil kobiety w wieńcu laurowym) w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie z lat 1923, szkicu z postaciami Tobiasza i Anioła (z lat 1920-29), oraz Studiami głów Chrystusa (z dedykacją: Drogiej Siostrze Bronisławie 1923 | Lusławice).