Portret Stasia, 1917

Malarz, grafik, rysownik, członek ugrupowania Formistów. Kształcił się w warszawskiej Klasie Rysunkowej, studia kontynuował w krakowskiej ASP u F. Cynka, L. Wyczółkowskiego, J. Pankiewicza ( grafika), od 1908 studiował z przerwami w szkole J. Mehoffera. W 1913 wyjechał na stypendium do Francji, skąd na skutek złego stanu zdrowia wrócił po kilku miesiącach. Początki jego twórczości to secesyjne inspiracje Wyspiańskim, Mehofferem, Beardsleyem . Od ok. 1910 pod wpływem Cezanne`a i wczesnego kubizmu zaczął upraszczać i geometryzować formę. W 1917 przyłączył się do Ekspresjonistów Polskich (od 1919 Formistów). Tematyką swych prac różnił się nieco od kolegów formistów, były to przeważnie martwe natury i portrety osób z najbliższego otoczenia, rysowane delikatnym konturem i utrzymane w subtelnej, rozjaśnionej kolorystyce. W pracach pejzażowych ujmował formę w sposób syntetyczny i monumentalny. Ogromna część spuścizny artystycznej Mierzejewskiego spłonęła w czasie wojny w Warszawie. Prezentowany portret pochodzi ze zbiorów rodziny zaprzyjaźnionej z artystą.