DRZEWO, 1998 r.

Studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni A. Nachta-Samborskiego (1948-1954). Przez wiele lat był pedagogiem macierzystej uczelni, początkowo jako asystent Nachta-Samborskiego, a następnie profesor zwyczajny. Zadebiutował w 1955 r. na Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale. Miał 27 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą. Został uhonorowany Nagrodą Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida (1975), Nagrodą im. J. Cybisa (1983) oraz Nagrodą Fundacji im. A. Jurzykowskiego (1993). Ascetyczne malarstwo Sienickiego jest bliskie nurtowi ekspresjonizmu. Operuje zgaszoną, monochromatyczną paletą barwną ożywianą mocniejszymi akcentami, o grubo kładzionej fakturze. Studium czaszki, rośliny, wnętrza pracowni - to najczęściej podejmowane przez artystę tematy. Dzięki nim Sienicki obrazował osobiste relacje pomiędzy życiem i naturą.