Fikus, 1995 r.

Studiował w warszawskiej ASP pod kierunkiem A. Nachta-Samborskiego, przez wiele lat był jego asystentem, a następnie profesorem macierzystej uczelni. Debiutował na wystawie "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 r. Uprawiał malarstwo w ograniczonej palecie barw, szarości, przygaszone kolory. Dążył do maksymalnej syntezy przekazu. Tematy czerpał z natury - pojedyncza roślina, pejzaż z najbliższego otoczenia - np. wnętrze pracowni, mieszkania. Używając oszczędnie środków malarskich, tworzył obrazy o ogromnym bogactwie materii.. Sięgał zarówno do repertuaru środków znamiennych dla symbolizmu, ekspresjonizmu, jak też polskiego postimpresjonizmu. Nasycał barwę intensywnością, a niekiedy wręcz nadawał jej autonomiczną wartość. Laureat Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida w 1975 r., niezależnej Nagrody im. J. Cybisa w 1983 r oraz nowojorskiej Nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego w 1993 r.