Wnętrze pracowni szare, 1986 r.

„Wnętrze pracowni” z 1986 roku utrzymane jest w szarych, błękitnych i białych tonacjach kolorystycznych. Artysta zbudował konstrukcję obrazu przy pomocy rytmicznych, zdecydowanych, poziomych uderzeń pędzla o silnie impastowej fakturze. Ciemny grunt obrazu, konkurujący z białymi, sugestywnymi plamami tła oraz utrzymanymi w szarościach elementami przestrzeni pracowni, potęgują ekspresję kompozycji. Wypaczona perspektywa daje jedynie wrażenie głębi przestrzeni, będąc pretekstem do abstrakcyjnego zaznaczenia elementów wyposażenia pracowni. Brak ściśle określonej perspektywy, sugestywne, lecz pobieżne zarysowanie brył obiektów pozwalają wysnuć przypuszczenie, że w malarstwie Sienickiego chodzi o gest, impresję, wrażenie przedstawieniowości a nie typowy mimetyzm. Artysta z pietyzmem skupia się na kolorze i impastowym kładzeniu farby niż na samym przedstawieniu. Wybierane przez niego motywy są tylko pretekstem do nawarstwiania substancji malarskiej. Dzięki temu możemy nazwać Sienickiego wybitnym kolorystą - malarzem gestu i wyszukanej barwy. Motyw pracowni to ulubiony temat artysty. Najbliższa mu przestrzeń staje się polem walki twórczej przeniesionej subtelnymi barwami na powierzchnie płócien. Każdy z obrazów z serii „Wnętrza Pracowni” jest inny, a artysta konsekwentnie doskonali swój sposób malarskiej wypowiedzi. Obrazy Sienickiego z serii „Wnętrza Pracowni” to prawdziwe malarstwo gestu, gdzie artysta w świadomy sposób poszukuje własnej formy wyrazu, pewnie operując wybranymi przez siebie motywami i środkami malarskimi. W jego twórczości nie ma przypadkowych gestów, niestarannie położonych plam, niedobranych barw. Każde z płócien z serii „Wnętrza pracowni” to wysmakowane, precyzyjne i przemyślane barwnie abstrakcyjne malarstwo, gdzie motyw mimetyczny jest jedynie pretekstem do ukazania swoich wybitnych umiejętności malarskich.