Obszar koncentrujący LXV, 1978-80 r.

Pasy kolorów utrzymanych w pastelowej tonacji zostają częściowo skryte pod warstwą białej farby. Brunsz pozostawia odsłoniętymi wąskie, poprzeczne pasy, jednocześnie sugerując odbiorcom bliższe przyjrzenie się powierzchni obrazu. Skrupulatny ogląd pozwala zauważyć, że użyta przez artystę biel nie jest w pełni kryjąca, jej transparentne właściwości pozwalają dojrzeć pod warstwą bieli zniuansowaną barwnie powierzchnię. Obraz unaocznia fakt, że nie istnieje wyłącznie jedna konkretna barwa biała, lecz pewien zakres odcieni – od barwy lekko zażółconej do zaniebieszczonej, czyli bieli ciepłej i chłodnej. Przełomowym dla artysty był rok 1976, kiedy białą farbą pokrył całą powierzchnię płótna, jednocześnie jakby symbolicznie ukazując proces rozszczepiania światła, w którym dochodzi do rozdzielenia się fali świetlnej na składowe o różnej długości i tym samym o różnej, widzianej przez ludzkie oko, barwie.Dokonania Jana Berdyszaka często były klasyfikowane jako przykład realizacji z nurtu konceptualizmu, jednocześnie podkreślano, że jego dokonania rzucają nowe światło na zagadnienia zdawałoby się opisane już przez historyków sztuki. Artysta sam zachęcał, aby traktować sztukę jako asumpt do wykroczenia poza to, co zastane i znajome. Jego sztuka podejmuje wątki zarówno związane stricte z naukami ścisłymi, geometrią, jak i z filozofią, zwykł mawiać, że sztuka powinna pozostawać jednak czymś więcej niźli tylko poznaniem, powinna wzbogacać nas o nowe aspekty postrzegania i doświadczania. Prace Brunsza dowodzą, że wszystkie używane w sztuce kolory sprowadzają się do bieli.
Berdyszak od wczesnych lat eksplorował różne artystyczne media, zajmował się nie tylko malarstwem czy rzeźbą, ale także architekturą, poezją i muzyką. Poprzez swoje realizacje, od niemalże 50 lat, poddaje analizie temat przestrzeni oraz pojęcia takie, jak transparentność oraz pustka. Dzięki zainteresowaniom filozofiami, zarówno europejskimi, jak i dalekowschodnimi, zwrócił się ku zagadnieniom, które w pośpiechu życia i przy pośpiesznym oglądzie zazwyczaj ignorowano. Ważnym wątkiem jego twórczości jest pustka, którą opisał w następujący sposób: „to biała kartka czekająca na kreskę, to przestrzeń czekająca na rzeźbę, cisza czekająca na znak” (Jan Berdyszak, [cyt. za:] Elżbieta Dzikowska, Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa, Warszawa 2011, s. 16). Poprzez swoje prace, takie jak cykl „Obszarów koncentrujących”, realizowany między 1973 a 1980, artysta nie tylko wyraża dualizm – bytu i braku, ale także użytkuje niezagospodarowane przestrzenie poprzez ich uaktywnianie i pomaganie widzom w dostrzeżeniu ich obecności i wartości. Pustka w odczuciu artysty nie czeka na dosłowne wypełnienie, bowiem sama w sobie jest istotną wartością, która powinna intrygować i pobudzać do refleksji.

Rzeźbiarz, malarz, grafik, autor instalacji. Studiował rzeźbę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Od wczesnego okresu jego twórczość skupiała się na zagadnieniach przestrzeni (cykl KOŁA PODWÓJNE, 1962-1964 i 1967-1969). Kolejnym etapem poszukiwań było wprowadzenie do obrazu przestrzeni rzeczywistej w postaci otworu wyciętego w płótnie. Twórczość Berdyszaka obejmuje także akcje efemeryczne. Brał udział w wielu artystycznych imprezach w kraju i zagranicą. Otrzymał Nagrodę Artystyczną Klubu "Od Nowa" w Poznaniu za debiut w dziedzinie malarstwa i rysunku (1960) oraz Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania (1994).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.