Relief XII, 1963 r.

"Są wszakże artyści, którzy podejmują próby przełamania synkretycznej konwencji, atakują wprost stare ustalenia, szukają przymierza z nowymi odkryciami, reagują na naciski wywierane na sztukę przez rzeczywistość społeczną i techniczną (…). Do tych próbujących artystów należy Jan Berdyszak (…)".
MARIAN GRZEŚCZAK

"Relief XII" to praca pochodząca z wczesnego okresu twórczości artysty. Początek lat 60. stanowił okres, w którym Berdyszak rozpoczynał swoją karierę artystyczną. Twórca poszukiwał wówczas indywidualnej formy wyrazu i własnego języka plastycznego. Jak opowiada o reliefach Berdyszaka Zdzisław Kępiński: "Żelazne rurki, cięte krótko i ułożone w pełne powietrza struktury z planami odchylającymi się i przybliżającymi wedle ścisłych, geometrycznych krzywizn, a jednocześnie błyski lśniących ścianek metalu pośród powierzchni matowych i ciemnych - nierealne błyski zmieniające na mgnienie oka charakter struktury, dorzucające element irracjonalny i przypadkowy do racjonalnej ścisłości i materialnej konkretności układu. Tę problematykę wizualną, wzrokową, czysto plastyczną uzupełnia platforma emocjonalnej dynamiki. Płaszczyzny barwne i świetlne, głuche albo lśniące przebiegają jakby żywiołowo przez pole obrazu, od czasu do czasu zmagając się z nim i ważąc siłę wzajemnego na siebie naporu (...) dawno już działanie starć plastycznych między obrysem pola a treścią wzrokową jego wnętrza nie stanęło przed nami z taką siłą jak w próbach Jana Berdyszaka. To, że są one może szokujące, ani to, że na pierwszy rzut oka nie tłumaczą istotnego sensu ich zastosowania, nie powinno przesłonić oczu na całkiem istotny i poważny eksperyment w nich przeprowadzony, nie tylko instynktownie, ale - trzeba to oddać autorowi - także i świadomie. Eksperyment dotyczy problemu tak oczywistego dla każdego obrazu, że przez tę oczywistość przestał być w ogóle dostrzegalny przez nas jako problem. To właśnie nadaje sens niepojętym na pozór ostatnim płótnom Jana Berdyszaka i tłumaczy racjonalnie osobliwą postać, którą autor im nadał" (Zdzisław Kępiński, Jan Berdyszak, Malarstwo i rzeźba, Arsenał, Poznań, II 1964).
W centrum zainteresowań artystycznych Berdyszaka była przede wszystkim przestrzeń, a wiele z jego realizacji powstawało na pograniczu malarstwa i rzeźby. Jak opisuje to zagadnienie Adam Radajewski w katalogu wystawy artysty w 1973 roku: "Treścią wszelkich poczynań artystycznych Jana Berdyszaka, integralną treścią zarówno jego malarstwa, jak i rzeźby, a zatem treścią wszelkich procesów myślowych tego artysty jest ontologiczne pytanie dotyczące bytu przestrzeni. To kantowskie niejako pytanie o ontologiczną zasadę bytu przestrzeni stanowi centralny problem poznawczy twórczości plastycznej, a także filozofii twórczej artysty. Stanowi ono wręcz obsesję intelektualną Jana Berdyszaka, który podejmuje je w każdej rozmowie, powraca do niego od lat przy okazji każdej nowej pracy. Jest swojego rodzaju paradoksem fakt, że im mocniej artysta podkreśla aspekt spekulatywny i konceptualny, im mocniej akceptuje problemy należące do warstwy treściowej swojej twórczości, tym krytyka, i bardziej lub mniej upoważnieni interpretatorzy jego twórczości, kładą nacisk na działania i efekty wizualne lub formalno-plastyczne. Niewątpliwie wynika to z ogromnej dobitności działania wizualnego prac Berdyszaka" (Adam Radajewski, wstęp do katalogu wystawy indywidualnej, Jan Berdyszak, Malarstwo, Rzeźba, Grafika, Galeria BWA, Lublin, XII 1973, s. nlb.).

Rzeźbiarz, malarz, grafik, autor instalacji. Studiował rzeźbę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Od wczesnego okresu jego twórczość skupiała się na zagadnieniach przestrzeni (cykl KOŁA PODWÓJNE, 1962-1964 i 1967-1969). Kolejnym etapem poszukiwań było wprowadzenie do obrazu przestrzeni rzeczywistej w postaci otworu wyciętego w płótnie. Twórczość Berdyszaka obejmuje także akcje efemeryczne. Brał udział w wielu artystycznych imprezach w kraju i zagranicą. Otrzymał Nagrodę Artystyczną Klubu "Od Nowa" w Poznaniu za debiut w dziedzinie malarstwa i rysunku (1960) oraz Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania (1994).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.