Relief XVI, lata 60. XX w.

"Nigdy dotąd nie spotkaliśmy tak konsekwentnych i zarazem tak konstrukcyjnych prób ukazanej poprzez światło dynamiki ruchu. Nie jest to już tylko emanująca z płaszczyzn i ukazująca się między nimi świetlistość, nadająca materii ową wyjątkową lotność i szlachetną połyskliwość, lecz konkretna, materialna substancja otwierająca przestrzeń i dynamizująca ją (...). Zauważona już w obrazach tendencja do zmiany własności, które przysługują przedmiotom w sposób naturalny, znalazła swoje dosadne urzeczywistnienie w rzeźbie. Artysta komplikując problem odmawia swoim rzeźbom prawa do ciążenia. Odrywa je niemal od podstawy, każe im ruchem falistym płynąć w przestrzeni, dając jej konkretne, urealnione odczucie. Zupełnie jawne konstrukcje Jana Berdyszaka to zdarzenia rozgrywające się w przestrzeni w układach nieustannie zmiennych. Atmosferyczna pojemność rzeźby - szkieletu znajduje się w procesie ciągłej wymiany z otoczeniem - powietrzem, dzięki któremu rzeźby te mogły w ogóle zaistnieć."
Włodzimierz Ławniczak, [w:] Jan Berdyszak, Malarstwo, rzeźba, rysunek, katalog wystawy, Galeria Miejska Arsenał, Poznań 1966 r.