Widok medytacyjny, 1974-75 r.

Prezentowane dzieło oscyluje na granicy malarstwa i rzeźby. Obiekt powstał w 1974 roku, w momencie, w którym Jan Berdyszak zaczynał konkretyzować swój specyficzny język artystyczny. To wieloznaczna, interaktywna kompozycja, podkreślająca rolę widza we współtworzeniu znaczenia dzieła sztuki.

Praca składa się z drewnianej, pomalowanej na srebrno ramy, która w centrum uwagi widza stawia pustkę, wyodrębnioną przez jej kadr. U dołu przedstawienia, z jej prawej strony znajdują się dwie wycięte z drewna filakterie. Artysta pomalował je czerwoną farbą, stosując efekt cieniowania. Dzięki szarfom srebrna rama stała się przedmiotem podobnym do ozdobnej odznaki - kotyliona, który był przypinany członkom jednej pary tanecznej. Obiekt w ironiczny sposób komentuje odświętność kontaktu ze sztuką, a poprzez ukazanie płaszczyzny pustej, białej ściany podkreśla polisemiczność przekazu.

To jedna z pierwszych prac Berdyszaka, w której artysta tak wyraźnie koncentruje się na jednym z lejtmotywów swojej późniejszej twórczości, czyli pustce. Praca powstała wiele lat przed rozpoczęciem przez artystę jego najsłynniejszego cyklu "Passe-par-tout", w ramach którego od 1990 roku Berdyszak tworzy obiekty powtarzające formę oprawy ryciny, lecz z pustym otworem eksponującym otoczenie. "Widok medytacyjny" można więc uznać za swoistą zapowiedź późniejszej działalności artysty.

Rzeźbiarz, malarz, grafik, autor instalacji. Studiował rzeźbę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Od wczesnego okresu jego twórczość skupiała się na zagadnieniach przestrzeni (cykl "Koła podwójne", 1962-64 i 1967-69). Kolejnym etapem poszukiwań było wprowadzenie do obrazu przestrzeni rzeczywistej w postaci otworu wyciętego w płótnie. Twórczość Berdyszaka obejmuje także akcje efemeryczne. Brał udział w wielu artystycznych imprezach w kraju i zagranicą. Otrzymał Nagrodę Artystyczną Klubu "Od Nowa" w Poznaniu za debiut w dziedzinie malarstwa i rysunku (1960) oraz Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania (1994).