Wokół obrazu XXII, 1983-89 r.

"Świadomość PUSTEGO rozpoczęła się u mnie dzięki moim zainteresowaniom filozofią, później doszły zainteresowania religiami, a szczególnie faktami "praktycznego" włączenia "pustki" do wartości świętych lub pustki jako najbliższej towarzyszki Świętości Najwyższej."
Jan Berdyszak

"Rozmaite mogą być oceny czyjeś twórczości. Dla mnie bardzo istotnym elementem takiej oceny jest to, czy temu komuś wierzę. Berdyszakowi wierzę w pełni. Po prostu ufam mu - i jako człowiekowi, i jako artyście. Szanuję go m.in. za to, że bez potrzeby nie mnoży bytów. Że raczej ujmuje, niż dodaje i gromadzi, minimalizując obiekty proponowane przez siebie wyczulonym na konkret, ale i to co niekonkretne zmysłom, co kieruje nasze doznania ku transcendencji.
Postawa Berdyszaka, konsekwentnie kultywowana przez cały czas jego dojrzałej twórczości nieuchronnie nasuwa pytania: skąd przyszedł impuls oraz w jakiej tradycji tkwią korzenie inspiracji? Pytania o tyle istotne, że przecież "wyznanie wiary" artysty, a w ślad za nim podejście do sztuki, razem z poetycką refleksją jej towarzyszącą, nie mają czytelnych pierwowzorów w rodzimej kulturze. Kiedy zapytałem go o to w jego pracowni (...) odpowiedział: Świadomość PUSTEGO rozpoczęła się u mnie dzięki moim zainteresowaniom filozofią, później doszły zainteresowania religiami, a szczególnie faktami "praktycznego" włączenia "pustki" do wartości świętych lub pustki jako najbliższej towarzyszki Świętości Najwyższej. Tak doszło pod koniec lat pięćdziesiątych do analizowania sztuki europejskiej - w jaki sposób istnieje w niej świadomość pustego i w jaki sposób puste jest artystycznie obecne."
Jerzy Olek, Naoczność pustego, czyli o Berdyszaku, Exit 4 (190) Warszawa 1992, s. 472