Widok z balkonu, 1962 r.

"Obrazy Cybisa mają uderzające cechy dzieł stworzonych. Pierwsze i zasadnicze wrażenie jakie wywierają idzie nie od tego, co i jak przedstawiają, lecz od sztucznego malarskiego tworzywa z jakiego powstały i władczości indywidualnej woli, która suwerennie zagospodarowała wyznaczonym polem. Suwerennie - ale dla objawienia rozumu i dyscypliny, a nie dla malarskiego sobiepaństwa. Wszystko zdaje się iść tutaj tylko z sił twórczych i na tym polega przynależność tego malarstwa do autentycznych kreacji sztuki nowoczesnej, sztuki dwudziestego wieku. Linia w sztuce Cybisa jest elementem rytmicznej budowy obrazu, wykorzystanym z rozmaitych właściwości przedmiotów oglądanych w określonych warunkach, ale nie musi być granicą fizyczną przedmiotu. Efekty bryłowatości i płaszczyzn pozwalają tworzyć koncentracje i rozluźnienia potrzebne dla odpowiedniego skupienia się obrazu w sobie i pełnego wykorzystania jego zdolności załadowczej. Nie usiłują one bynajmniej oddawać pełnego wrażenia brył fizycznych określonych przedmiotów, jednak respektują stosunki i utrzymują hierarchię względną bryłowatości, niejako schemat gradacji brył w danej sytuacji wzrokowej. Przestrzeń służy do objęcia wszystkich stosunków między bryłami i utrzymuje rygorystycznie następstwo planów zróżnicowanych proporcjonalnie w ich oddaleniu, ale cała aparatura przestrzenna wyznacza stosunki oddaleń tylko w granicach obrazu, który posiada swą niejako ‘grubość’ przestrzenną jako przedmiot samodzielny, a w żadnym wypadku nie jako okno na widok rozciągający się w przestrzeni, gdzie mógłby wjechać automobil albo przebiec pies. Światło jest tu tylko światłem wewnętrznym obrazu, jednością wszystkich stosunków - nigdy momentem meteorologicznym - aczkolwiek wiem, jak często Cybis powracał do wspomnienia chwili w jakiej motyw objawił mu swe wartości, aby nadać płótnu, z którym zmagał się w pracowni, rozstrzygającą jednolitość. Plama barwna wyraża przede wszystkim wszystkie stosunki, zwłaszcza przestrzenne. Od tego zadania nie może się ona w malarstwie Cybisa nigdy uchylić i nigdy nie ma nadziei, aby malarz dał jej wychodne czy wczasy dla pobrykania gwoli wyzwolonym z tych obowiązków rozrywkom zmysłowym. Poza tym plama ta ulega rozszczepieniu i wzbogaceniu - tylko nie tak, jak to się zazwyczaj mówi, na skutek wyczulonego wpatrywania się w przedmioty i wypatrywania w nich migotliwych odcieniów, lecz w następstwie dążności do nasycenia partii obrazu pulsującym życiem, które wynika ze współżycia plam barwnych w zamkniętym polu obrazu. Malarstwo Cybisa wynika z dążenia do autentyzmu, bogactwa i spontaniczności".
Zdzisław Kępiński [w:] Jan Cybis, Wystawa malarstwa, Związek Polskich Artystów Plastyków, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, Warszawa 1956, s. 4-5


Studia artystyczne odbył we Wrocławiu w latach 1920-21 w Akademii Sztuki i Przemysłu Artystycznego pod kierunkiem Otto Müllera oraz w krakowskiej ASP u Józefa Pankiewicza. W latach 1921-24 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Józefa Mehoffera, Ignacego Pieńkowskiego i Józefa Pankiewicza. W 1923 wszedł w krąg wywodzących się spośród uczniów Pankiewicza założycieli Komitetu Paryskiego. Po studiach przebywał w Paryżu. Brał udział w wystawach kapistów w Galerie Zak w Paryżu i Galerie Moos w Genewie. Tworzył pod wpływem francuskiego impresjonizmu i malarstwa Cézanne'a i Bonnarda. Był inicjatorem nurtu kolorystycznego w polskim malarstwie. W jego twórczości dominowały tematy: martwa natura, akt oraz pejzaż.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.