KRAKOWIAK

Jan Cz. Moniuszko – malarz, syn St. Moniuszki. Naukę rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona i A. Kamińskiego. Od 1878 studiował w Petersburgu. Wystawiał głównie w Warszawie w TZSP w 1879, 1884 i 1887 r., w Salonie Artystycznym w Warszawie, w salonie Artystycznym Zygmunta Bartkiewicza w Łodzi, w Salonie Artystycznym w Kijowie. Z upodobaniem malował sceny rodzajowe umiejscowione w różnych epokach historycznych, wykorzystując niekiedy autentyczne zdarzenia i postaci. Najbliższe mu były czasy stanisławowskie, Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego. Przedstawiał je na płótnie wielokrotnie, nierzadko w formie lekkich, pogodnych tańców, często z udziałem kawalerzystów i ułanów. Większość jego obrazów rodzajowych powstała, jak się zdaje w latach dziewięćdziesiątych i po 1900 roku. Były to tańce polskie tj.: Krakowiak, Mazur, Polonez, Oberek. Był malarzem utalentowanym, o dużych możliwościach twórczych. Jego debiut w 1879 r zjednał mu przychylność krytyki i publiczności. Charakteryzował się dobrą kompozycją, wyczuciem linii i koloru, bogactwem tematów, umiejętnością trafnego oddania epok, kostiumów, rekwizytów. Poza tym dynamiką i brawurą w potraktowaniu tematu, ale malował dość płytko i manierycznie.
Obraz przedstawia dwie postacie w stroju krakowiaków zachodnich, oficera w mundurze paradnym pułku ułanów powstania listopadowego oraz przygrywającego im na skrzypcach żyda.