Para w parku

Jan Czesław Moniuszko, syn słynnego polskiego kompozytora Stanisława Moniuszki, urodził się w 1853 roku w Wilnie, zmarł w 1908 roku w Warszawie. Malarstwa uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona i Antoniego Kamińskiego. W roku 1878 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Malował sceny rodzajowe, historyczne, historyczno-rodzajowe i religijne. Wielokrotnie wystawiał w Zachęcie, w Salonie Krywulta, Salonie Ungra i Salonie Artystycznym, gdzie w roku 1905 odbyła się zbiorowa wystawa jego prac (ok. 50 obrazów). Wystawiał także w Krakowie, w Łodzi i w Kijowie.

Ważną tematyką obrazów Moniuszki były sceny ukazujące sielskie wyobrażenia o XVIII wieku czy czasach napoleońskich z perspektywy stylu życia w dobie empire i romantyzmu. Rokokowe czy romantyczne, nieco frywolne scenki, rozgrywały się najczęściej w dworskich parkach, pałacowych, wypielęgnowanych ogrodach, wśród zieleni wiosennej lub letniej. Młode damy ubrane w zwiewne suknie pozwalały się adorować uroczym młodzieńcom, pary flirtowały w atmosferze beztroskiej zabawy. Te idylliczne, pogodne scenki niezwykle podobały się mieszczańskiej publiczności, dlatego Moniuszko często sięgał to tych wątków. Dzięki bogatej wyobraźni malarza, sceny te nigdy się nie powtarzały i nie opierały się na jednym założeniu kompozycyjnym.