Karnawał (dyptyk), 1973 r.

Ważnym był dla Jana Dobkowskiego rok 1973, w którym powstała prezentowana praca zatytułowana "Karnawał". Niedługo przedtem, powróciwszy ze stypendialnego wyjazdu do Nowego Jorku, artysta rozpoczął zupełnie nowy okres swojej twórczości. Po kilku latach malowania czerwonych figur na zielonym tle sięgnął po nowe rozwiązania: przede wszystkim badał oddziaływanie kolejnych barw. Postaci wycięte z kolorowych płyt pleksiglasu, wystawiane w nowojorskiej Bodley Gallery, to kolejny po "Przedłużeniu lata" eksperyment form w przestrzeni, tym razem z wykorzystaniem innych kolorystyki i materiału. Malarz nie powrócił już do charakterystycznych kompozycji i rozpoczął nowe rozważania nad barwą i sposobem wydobycia głębi. Zerwał tym samym z pewnymi środkami ekspresji, charakteryzującymi jego dzieła w latach 60., i zmienił styl, choć pozostał wierny hołdowaniu naturze w znamiennej dla siebie linearności.
Pokaźnych rozmiarów dyptyk, wypełniony przez płasko malowane, czarno-żółte postaci o pomarańczowych, różowych i czerwonych głowach, rękach i włosach, artysta umieścił na zielonym tle. Mimo nowej kolorystyki odbiorca bez problemu może odnaleźć charakterystyczne cechy abstrakcyjnych symboli, które artysta umieszczał na swoich płótnach w latach 60. Tytułowy "Karnawał" to lekka, dynamiczna kompozycja, mająca przywodzić na myśl taniec splątanych figur. Odnajdujemy tu wątki erotyczne, może nawet pierwotne i rytualne, uznawane przez Dobkowskiego za ukłon w stronę natury. Jak powiedział po kilkunastu latach: "Natura jest dla mnie sprawą przestrzeni, pewnej konsystencji świata - to ziemia i powietrze, chmury, ogień i woda; to ciągłe przekształcanie się przyrody. Człowiek pragnie otworzyć oczy dla słońca i nieba, wdychać zapach ziemi. Bo właśnie Natura daje nam uczucie, że istniejemy. Sądziłem, że w naturalności jest złoże, które może uczynić moją sztukę żywą. Dlatego w obrazach starałem się pokazać przede wszystkim człowieka. Człowieka obnażonego, bez atrybutów kultury czy cywilizacji: kobietę i mężczyznę w ich odwiecznych gestach. Poprzez erotykę pragnąłem ukazać, jak silnie człowiek pożąda natury i że jest ona dobra" (Jan Dobkowski, "Przegląd Powszechny", czerwiec 1986). Obserwując "Karnawał", widzimy owo "przekształcanie" inspirowane naturą - wibrujące, nieco secesyjne, finezyjne formy mogą wyobrażać ludzkie postaci w dynamicznym, erotycznym tańcu; mogą też przywodzić na myśl bujną roślinność i egzotyczne kwiaty, podobnie jak sesyjne obrazy z lat 60. W ten sposób, dzięki linearności, płaskiej plamie barwnej, abstrakcyjności formy, malarz unika wulgarnej dosłowności aktu seksualnego, sugerując go kształtami, które jednocześnie wydają się organiczne, jak pnącza i kwiaty.
Istnieje jeszcze kilka obrazów z tego krótkiego cyklu dyptyków. Obrazy o tytułach "Osaczony", "Przeżycie" i "Walka" - wraz z wspomnianymi dwudziestoma pięcioma pleksiglasowymi figurami w układzie przestrzennym - znalazły się na wystawie w Galerii Współczesnej w Warszawie w 1974. Kolejny, zatytułowany "Euforia", znajduje się w kolekcji Zachęty - Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie. Postaci, umieszczone na zielonym tle, zdają się jeszcze bardziej organiczne: w oczach widza ciała wypełniające powierzchnię płótna stają się kwiatami lub nawet kroplami atramentu na powierzchni wody.
Skojarzenie z wodą nabiera szczególnego sensu w obliczu akcji artystycznej, zorganizowanej przez Dobkowskiego wraz z żoną w 1973, podczas XI Spotkania w Osiekach, którego komisarzem artystycznym był Marek Łęgowski. W spotkaniu pod hasłem "Nauka i sztuka w procesie ochrony strefy widzenia człowieka" wzięło udział trzydziestu pięciu artystów oraz sześciu naukowców i teoretyków sztuki. W dniu akcji zatytułowanej "Zarybianie jeziora" Dobkowski wraz żoną Marią wypłynęli łodzią na środek martwego biologicznie jeziora Jamno i tam "wypuścili" 118 form, przygotowanych wcześniej przez malarza: rybokobiet i zalążki rybek. Wyciął je ręcznie z płyty wiórowej i pomalował na żółto. Dryfowały po powierzchni, symbolicznie ożywiając akwen. Fale zaniosły je na brzeg, gdzie figury wyłowili widzowie akcji. Jej szkic możemy znaleźć w notesie twórcy z grudnia 1968 pod hasłem "Zapłodnienie rzeki rybami z dykty".


Malarz i grafik. W latach 1962-68 odbył studia w ASP w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowniach prof. Juliusza Studnickiego i prof. Jana Cybisa. Był współzałożycielem (wraz z Jerzym Jurrym Zielińskim) grupy “Neo-Neo" (1967-70). Ilustrator wierszy Guillaume'a Apollinaire'a "Zwierzyniec albo świta Orfeusza" (1963). W roku 1968 Dobkowski wziął udział w wystawie "Secesja-Secesja?" w Galerii Współczesnej w Warszawie, która wywołała wielkie zainteresowanie w mediach i wśród krytyków. Po sukcesie na tej wystawie jego obrazy znalazły się na prestiżowej prezentacji "Polskie malarstwo współczesne. Źródła i poszukiwania" w Paryżu. Wkrótce też Guggenheim Museum w Nowym Jorku zakupiło do swoich zbiorów jego płótno "Podwójna dziewczyna" (1968), pierwszy czerwono-zielony obraz Dobkowskiego. Cały cykl obrazów w takiej kolorystyce powstał rok później, namalowany w ujednoliconym formacie 200 x 150 cm. Na zielonych tłach pojawiały się w różnych sytuacjach czerwone sylwety męskich i kobiecych postaci, te ostatnie najczęściej o bujnych kształtach, karykaturalnie rozrośniętych. Kobiety o wielu piersiach o formach jabłek czy gruszek miały w sobie potężny ładunek erotyzmu i zmysłowości. Niektóre formy na obrazach Dobkowskiego przemieniały się płynnie w inne, pierś kobieca stawała się dorodnym jabłkiem, serce plemnikiem, a kręgosłup i żebra organiczną, wiotką strukturą. Zieleń sugerowała naturę, żywiołową witalność, życie. Obrazy te stały się punktem wyjścia do wielu działań przestrzennych i następnych serii obrazów. W okresie stanu wojennego uczestniczył w akcjach kultury niezależnej. W 1972 roku był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. Laureat nagród, m.in.: Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida (1978); Nagrody im. Jana Cybisa (1994) za całokształt twórczości.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.