ŚNIĄCE, 1989

Prezentowany obraz zdradza fascynację twórcy żywą, giętką linią, będącą świadomym nawiązaniem do stylistyki secesji. Atmosferę, jaką ewokuje ta praca, trafnie określił Łukasz Kossowski: "W kolejno tworzonych cyklach Dobkowski maluje kosmiczny ogród świata, witalny, bezkresny apolliński raj. Świat przedstawiony w jego obrazach ukazuje wieczną ekspansję życia i kosmosu."
Jan Dobkowski studiował w warszawskiej ASP (1962-68), w pracowniach J. Studnickiego i J. Cybisa. W 1967, wraz z J. Zielińskim zorganizował w Klubie Medyka w Warszawie pierwszą wystawę grupy "Neo-Neo-Neo". Od połowy lat 60. malował obrazy o gładkiej, jednorodnej fakturze i zawężonej gamie barw do kilku podstawowych: czerwonego, zielonego, błękitnego i żółtego. "Podwójna Dziewczyna" obraz namalowany w 1968 - jest jego pierwszym dziełem zielono-czerwonym, obecnie jest częścią kolekcji muzeum Guggenheim. W 1972 roku wyjechał do Nowego Jorku jako stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej, gdzie tworzył figury z kolorowych płyt pleksiglasowych. W 1980 roku powstał cykl obrazów i rysunków "Erotikon", rok później "Nadzieja i Mrok" oraz "Albo - albo". Zabronione przez cenzurę prace z okresu stanu wojennego charakteryzuje pesymizm: "Złe przeczucie", "Zaduszki", "Pogrzeb". Od połowy lat 80. tworzył cykle obrazów, w których na czarnym tle biegną kolorowe wiązki linii.