SYLWETY DRZEW, 1961

Pejzaż przedstawia widoczne z oddalenia sylwety drzew na tle zachmurzonego nieba. Kolorystyka obrazu jest stonowana, chłodna, zdominowana przez szarości, błękity, ciemne zielenie i jasne brązy. Farbę naniesiono grubą fakturą, wyraźnie odcinającą się od powierzchni płótna.
Jan Golus, malarz, scenograf. Jeden z najbardziej twórczych i nowoczesnych pod względem koncepcji i kształtu, wybitnych artystów lat trzydziestych. Ukończył Szkołę Rysunkową u prof. J. Kausika; w 1923 r. Wyższe Kursy Pedagogiczne dla Nauczycieli Rysunku u prof. K. Tichego, oraz studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni prof. M. Katarbińskiego. Równocześnie uczył się w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. Po powrocie ze stypendium we Francji, podjął współpracę ze M. Szczuką i H. Stażewskim w Praesensie. Jego malarstwo charakteryzuje dynamizm, sentyment, szczerość, głęboka, nasycona barwa, w przewadze tonów brunatnych, rozświetlonych maźnięciami błękitów, ugrów i wielorakich czerwieni. Był pejzażystą czułym wobec nastrojów, poddającym się urokowi natury. Wystawiał m.in.: w salonie "Ładu" w Warszawie, Salonie IPS-u, na Wystawie Okręgu Warszawskiego ZPAP, wraz z Grupą "Powiśle" oraz na Międzynarodowej Wystawie Scenografii w Nowym Jorku. Prace artysty w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie oraz MKiS.