Promenade, 1969 r.

Światowa kariera Jana Lebensteina rozpoczęła się w 1959 roku, kiedy artysta wziął udział w I Międzynarodowym Biennale Młodych w Paryżu. Doceniony przez francuskich krytyków zdobył Grand Prix, co spowodowało, że pozostał we Francji i tam też kontynuował swoją pracę artystyczną. Przełom lat 50. i 60. był momentem, w którym na plan dalszy w twórczości Lebensteina schodziły emblematyczne figury osiowe, ustępując miejsca malarstwu figuratywnemu. Nie zważając na opinie marszandów domagających się kolejnych statycznych osiowych figur, Lebenstein rozpoczął nowy etap twórczości – tworzenie własnej mitologii, fantasmagorii, własnej wizji świata, w której najważniejsze są daleko odbiegające od norm społecznych relacje pomiędzy wyimaginowanymi bohaterami. Zezwierzęceni ludzie, uczłowieczone zwierzęta, kłębiące się wynaturzone istoty, wywołujące niepokój ciała, często przedstawione w szokujących, dwuznacznych sytuacjach. Dynamiczne, innym razem statyczne, najczęściej jednak umiejscowione w realnym świecie - spacerujące, wylegujące się na łóżkach, patrzące na świat przez okulary, w dłoniach trzymające parasolki. W 2012 roku w warszawskiej Galerii aTAK, zorganizowana została wystawa "Jan Lebenstein. Promenade. Obrazy i rysunki z lat 50. i 60. XX wieku". Założeniem wystawy była promenadę dans l`art de l`artiste, czyli spacer przez świat wykreowany przez artystę. Tytuł zainspirowany został jedną z prezentowanych na wystawie oraz reprodukowanych w katalogu prac - "Promenade", na której widzimy spacerującą, skrywającą się przed promieniami słońca bestialską, niepokojącą parę.

Malarz i grafik. Studiował w warszawskiej ASP w pracowni Artura Nachta-Samborskiego. Debiutował na wystawie "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 roku. W 1959 otrzymał Grand Prix na I Międzynarodowym Biennale Młodych w Paryżu za cykl obrazów figury osiowe. Od tego czasu mieszkał na stałe w Paryżu. W kolejnych latach tematy czerpał z literatury starożytnej, mitologii, Biblii. Stworzył cykl poświęcony wyobrażeniom prehistorycznych zwierząt. Związany był ze środowiskiem paryskiej "Kultury", m. in. ilustrował wydawane tam opowiadania Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. W 1976 otrzymał Nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego z Nowego Jorku, a w 1987 otrzymał niezależną Nagrodę im. Jana Cybisa. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie i Poznaniu oraz w Museum of Modern Art w Nowym Jorku i Nationale d`Art Moderne w Paryżu.