Święto wiosny, 1962 r.

Uprawiał grafikę warsztatową i użytkową, rysunek i film eksperymentalny. Od 1961r. mieszkał na stałe za granicą.

Był synem malarza Alfreda Lenicy. Skończył średnią szkołę muzyczną w Poznaniu w 1947 oraz studiował na Politechnice Warszawskiej (Wydział Architektury 1952). Od 1945 współpracował jako rysownik, od 1948 publikował teksty krytyczne na temat grafiki, plakatu i karykatury, od 1950 był redaktorem graficznym tygodnika "Szpilki". W 1954 został asystentem w katedrze plakatu warszawskiej ASP. W 1957 zrealizował z Walerianem Borowczykiem pierwszy film animowany. Po zrealizowaniu kilku następnych i kłopotach z wprowadzeniem ich na ekrany, wyjechał na stałe za granicę - do Paryża. W 1974 prowadził wykłady na temat plakatu na uniwersytecie Harvarda w Cambridge, od 1979 do 1985 kierował katedrą filmu animowanego na uniwersytecie w Kassel, od 1986 do 1994 profesor plakatu i grafiki w Hochschule der Kunste w Berlinie.

Jan Lenica uprawiał wiele gatunków sztuki, obok filmu animowanego wybija się jako jeden z głównych autorów polskiej szkoły plakatu. Był autorem rysunków satyrycznych, projektował kostiumy teatralne, jest autorem ilustracji książkowych. Wystawiał swoje plakaty, rysunki i grafiki na wielu wystawach w kraju i za granicą. Otrzymał wiele nagród za twórczość plastyczną (m.in. na Biennale Plakatu w Warszawie, festiwalu filmowym w Karlovych Varach, nagroda Julesa Chereta w Annecy).