Wiosenny pejzaż, 1935

Obraz był prezentowany na wystawie kolekcji prac artysty w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w 1935 roku.

Jan Paweł Marylski-Łuszczewski, syn publicysty i polityka Antoniego Eustachego, uczył się malarstwa w paryskiej Academie Julian w latach 1912-1914. W czasie wojny służył w I Korpusie Polskim generała J. Dowbora-Muśnickiego. Po wojnie uczył się w prywatnej szkole K. Krzyżanowskiego, po jego śmierci wyjechał do Monachium, a następnie do Paryża, tu studiował w Academie de la Palette Emile`a-Eugřne`a Fauconniera. Działał w Union des Artistes Polonais en France. Dużo podróżował, wystawiał w Paryżu w latach 1924-1928. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie, potem w Pęcicach. W Polsce brał udział w wystawach od 1924 roku. Wielokrotnie wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, tutaj kilkakrotnie nagradzany. Po II wojnie światowej wywłaszczony z majątku zamieszkał w Warszawie, wystawiał do 1953 roku. W jego twórczości dominowała różnorodność tematów, akty, pejzaże, martwe natury, konie, kwiaty. Zazwyczaj jego obrazy wyróżnia dyskretna gama barwna, ale pojawiały się w jego twórczości obrazy o widocznych wpływach tendencji impresjonistycznych, a także ciemne tonacje charakterystyczne dla malarstwa monachijskiego. Jego prace znajdują się między innymi w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, w Muzeum Mazowieckim w Płocku