The dolls, 1975 r.

"(…) Sześćdziesięciosiedmioletni Jan Saudek (…) siedzi na skórzanej kanapie w okularach przeciwsłonecznych i czerwonej koszuli. Wygląda na pozera, ale zaraz wyjaśnia, że gdyby nie farbował włosów, nie miał okularów i nie ubierał się na czerwono, byłby brzydki, stary i nijaki.Za komunizmu władze w ogóle zaprzeczały, że istnieje. Ministerstwo Kultury wstydziło się fotografii obnażonych pulchnych kobiet. Kiedy z zagranicy przychodziły zaproszenia na wystawy, urzędnicy odpowiadali, że taki fotograf w Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej nie istnieje (po czesku: "Jan Saudek neexistuje"). Przez trzydzieści lat pracował w drukarni jako robotnik. Nie lubił się uczyć, skończył szkołę w wieku piętnastu lat. Mieszkał w suterenie i kiedy wracał wieczorem z pracy, zawsze było ciemno. Styl jego fotografii powstał z braku dziennego światła. Nie mógł robić zdjęć reporterskich, więc wykorzystał to, co miał. A miał liszajowatą ścianę piwnicy, sztuczne światło oraz kobiety o wielkich piersiach i udach. Ściana była jego ucieczką. O jej metaforycznym znaczeniu pisali krytycy w dwudziestu trzech krajach świata" (Mariusz Szczygieł, Zrób sobie raj, Wołowiec 2010, s. 35).
Od 1963 roku, gdy po raz pierwszy wystawił swoje zdjęcia w Pradze, nieprzerwanie fotografuje. W 1972 roku pojawia się najbardziej charakterystyczny motyw jego twórczości - odrapana ściana piwnicy. Na jej tle komponuje swoje fantasmagoryczne akty. Pozują mu przeważnie kobiety dalekie od współczesnych kanonów urody - dojrzałe, często otyłe, czasem nawet stare lub kalekie - jednak artysta potrafi nawet z brzydoty wydobyć jakieś magiczne piękno (chociaż zdarza mu się ocierać o turpizm, a czasami nawet wulgarność). Często, podobnie jak Helmut Newton, portretuje te same osoby w ubraniu i bez ubrania. Przykładem charakterystycznym dla jego twórczości jest chociażby dyptyk HouseWife (1984). Początkowo doceniany bardziej na Zachodzie niż we własnym kraju. W czasach CSRS bojkotowany przez komunistyczne władze. Obecnie cieszy się ogromną popularnością (wystawy, albumy, wywiady) zarówno za granicą, jak też w Czechach.

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.