Szkic do Panoramy Siedmiogrodzkiej, 1897-1902 r.

Koncepcja stworzenia "Panoramy siedmiogrodzkiej" narodziła się w 1896 roku w Budapeszcie, kiedy wystawiono tam "Panoramę racławicką" namalowaną przez Wojciecha Kossaka i Jana Stykę. Monumentalny obraz zrobił tak dobre wrażenie, że Węgrzy postanowili zamówić podobny. Jego namalowanie powierzono Styce. Panorama miała przedstawiać jeden z epizodów powstania węgierskiego lat 1848-49. Artysta po konsultacjach ze zleceniodawcami postanowił przedstawić zwycięskie dla Węgrów zdobycie Sybinu w Siedmiogrodzie, bitwę, w której uczestniczył polski generał Józef Bem. Artysta po opracowaniu szkiców rozpoczął kompletowanie zespołu. Panorama miała bowiem nie tylko powstać bardzo szybko (miała uczcić przypadającą na 1898 rok pięćdziesiątą rocznicę wybuchu Wiosny Ludów), ale też miała mieć te same co "Panorama racławicka" gigantyczne wymiary. Ze Styką nad obrazem pracował międzynarodowy zespół artystów: Węgrzy (Tihamer Margitay, Palo Vago, Bela Spanyi), Polacy (Tadeusz Popiel, Zygmunt Rozwadowski, Michał Wywiórski) oraz Niemiec (Leopold Schönchen). Pracownię zaaranżowano w Rotundzie we Lwowie. Malarze weszli do niej w kwietniu 1897 roku, a opuścili ją na jesieni. Ukończony obraz był wystawiany kolejno we Lwowie, Budapeszcie (w pawilonie parku Varosliget), Krakowie i Warszawie (przy ulicy Karowej). Jego sensacyjna historia zaczęła się kilka lat później. W 1908 roku mierzący 15 na 120 metrów obraz... zaginął. Kilka części panoramy odnaleziono dopiero po 70 latach. Według Alicji Majcher-Węgrzynek, kustosz Muzeum Okręgowego w Tarnowie, obraz został pocięty przez samego Stykę. Strona węgierska nie zapłaciła mu bowiem za wykonaną pracę, a spółka koordynująca wystawianie obiektu ponosiła zbyt wysokie koszty.

Studiował w akademii wiedeńskiej, w Rzymie i w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jana Matejki. Od 1900 stale mieszkał w Paryżu. Był członkiem Akademii św. Łukasza w Rzymie. Malował portrety, sceny rodzajowe, a także utrzymane w duchu malarstwa akademickiego obrazy religijne i duże kompozycje historyczne. Tworzył cykle obrazów ilustrujących utwory literackie - Odyseję Homera, Quo vadis Sienkiewicza. Był inicjatorem i współtwórcą kilku panoram, z których do dziś zachowały się malowane wspólnie z Wojciechem Kossakiem (i innymi) `Racławice` (1893-94; obecnie we Wrocławiu, dawniej we Lwowie) oraz razem z Janem Stanisławskim i Tadeuszem Popielem `Golgota` (1896; obecnie w Los Angeles). Fragmenty pociętej na części `Bitwy pod Sybinem` (1897) pojawiły się kilkakrotnie na aukcjach w Warszawie w 1991 roku.